واكاوي علل عدم مطلوبيت مناسب سازيهاي انجام شده در مسيرهاي پياده شهر تهران به منظور تسهيل تردد افراد داراي محدوديت حركت

Study of Pedestriansʹʹ Inaccessibility in Tehran

در سال هاي اخير، اقداماتي در كشور جهت بهبود وضعيت مسيرهاي پياده به منظور تسهيل تردد افراد داراي محدوديت حركت، به ويژه نابينايان توسط شهرداري ها انجام شده است. اما به دليل غيراصولي بودن اين اقدامات و عدم اجراي دقيق ضوابط و استانداردهاي موجود، اين اقدامات مشكلاتي را براي افراد داراي معلوليت، به ويژه نابينايان در پي داشته است. جهت ارزيابي دلايل ناكارآمدي و را هحل هاي تحقق پذيري مناسب ساز يهاي مسيرهاي پياده شهري، پژوهشگر بر اساس شيوه توصيف- تحليلي، با تكيه بر مطالعات نظري، مبتني بر جم عآوري اطلاعات و با بهره گيري از مطالعات ميداني، بازديد كارشناسي و تكميل چ كليست مميزي ايمني مسيرهاي پياده در تطابق با ضوابط و مقررات شهرسازي و معماري براي افراد معلول جسمي- حركتي به ارزيابي نمون ههايي از مسيرهاي پياده بدون مانع در سطح جهان و ارزيابي چالش ها و موانع موجود در مسيرهاي پياده اجرا شده منتخب در شهر تهران م يپردازد تا امكان ارايه راهكارهاي موثر و مرتبط با اين رويكرد را در انطباق با وضعيت فعلي مناسب سازي مسيرهاي پياده شهري با رويكرد تقويت تعاملات اجتماعي و طراحي همه شمول مسيرهاي پياده فراهم نمايد. در انتها بر اساس نتايج حاصل از پژوهش، جزييات اجرايي مشخص براي جلوگيري از برداشت هاي سليقه اي مجريان و پيمانكاران از ضوابط موجود و نيز ايجاد هماهنگي در طراحي و نحوه اجراي مقررات در مسيرهاي پياده شهري كه عاملي براي دستيابي به استقلال فردي و حقوق اجتماعي افراد است، ارايه مي شود. يافته هاي حاصل از پژوهش حاضر بيانگر اين مطلب است كه علي رغم توجه اخير مسيولين و طراحان، هنوز تردد بدون مانع، مستقل و ايمن براي همه فراهم نمي باشد. اين امر بازخورد كم توجهي مجريان به رعايت دقيق ضوابط است. عدم اجراي صحيح مسيرهاي پياده، منجر به عدم تمايل افراد معلول به ويژه نابينايان به تردد در مسيرهاي پياده و محيط هاي شهري و در نهايت منجر به عدم تعامل اجتماعي آنان خواهد شد.