در جستجوي معماري سرآمد: ظرفيت هاي معماري معاصر ايران براي تبديل به ميراثي براي آينده

High-performance Architecture: Search for Future Legacy in Contemporary Iranian Architecture

معماري بخشي از ميراث فرهنگي است كه از نسلي به نسل ديگر انتقال مي يابد، همان طور كه آثار معماري گذشتگان به عنوان ميراثي فرهنگي به نسل امروز انتقال يافته، آثار معماري معاصر نيز مي توانند به نسل آينده انتقال يابند. بر اساس چنين رويكردي، آثار درخشان معماري معاصر بخشي از تاريخ معماري جهان است و به اندازه آثار گذشتگان، لياقت ثبت شدن به عنوان يك ميراث ملي و جهاني را دارا مي باشد و م يتواند بي كم و كاست در اختيار نسل هاي بعدي قرار گيرد. بر اساس چنين نگرشي مي توان سهمي براي معماري معاصر در تكميل ميراث فرهنگي هر كشوري قايل شد. ميراثي كه لازم است به دقت از آن حفاظت و نگهداري شده، به نسل هاي بعدي انتقال يابد. چارچوب نظري پژوهش بر اساس مهمترين مشخصات و ويژگي هاي شناسايي شده در ميان آثار منتخب و ارزشمند آثار معماري معاصر كه ثبت جهاني رسيد هاند طراحي شده است. اين ويژگ يها عبارتند از: لول- حوزه معماري به معناي اخص كلمه: 1- شاخص بودن معمار 2- طراحي معماري 3- فناوري روزآمد 4- موضوع و كاربري دوم- حوزه عوامل موثر در طراحي: 1- كارفرما -2 قانون گذار 3- استقبال عمومي 4- منظر فرهنگي سوم- حوزه تصميم سازي و تصميم گيري: 1- رويكرد بينارشته اي و عملكرد گروهي 2- مشاركت 3- انعطا فپذيري 4- تكميل مجموعه معماري به وسيله ديگر طرح ها. اثري از معماري معاصر كه واجد ارزش هاي فوق باشد، يك معماري «فاخر » ناميده مي شود؛ و اگر بتواند به ميراثي براي آينده تبديل شود، يك «معماري سرآمد » است. به منظور ظرفيت هاي معماري معاصر ايران براي تبديل به ميراثي براي آينده، تعداد دويست اثر از آثار معماري معاصر ايران بر اساس نظر متخصصين انتخاب شده، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند. دستاوردهاي پژوهش نشان دهنده آن است كه همانطور كه در بسياري از آثار معماري معاصر ايران مي توانند به عنوان بخشي از معماري سرآمد و ميراثي براي آينده مطرح شوند.