چارچوبي جهت اولويت بندي فضا به منظور بهبود شرايط احساسي

A Framework for Prioritizing the Space in Order to Improve the Emotional Conditions

درحوزه مطالعه احساس هر عبارت توصيف‌گر مكان مي‌تواند در يك مدل دوار و توسط دو بعد "انگيختگي" و "خوشايندي" تعريف شود. به منظور ايجاد و حفظ احساس مناسب در فضا، فرضيات پژوهش به چگونگي ايجاد محدوده‌اي براي مقادير متغيرهاي احساسي اختصاص دارد. در اين تحقيق از روش شبه‌تجربي استفاده شده و نمونه موردي بازار سنتي شيراز توسط پرسشنامه مورد آزمون قرار گرفته است. پژوهش شامل چند مرحله است: پس از مقدمه‌اي كوتاه با توجه به ادبيات موجود، چارچوب تحقيق و سوالات پژوهش بيان مي‌شود. سپس با تعريف واژه‌هاي كليدي به شرح موضوع پرداخته خواهد شد. در مرحله اول، پس از سنجش ميزان احساس شركت‌كنندگان در هر دسته از مسيرهاي بازار سنتي شيراز به اثبات رابطه بين دو متغير انگيختگي و خوشايندي جهت تاييد استفاده از شبكه احساسي راسل و همكاران پرداخته مي‌شود. در مرحله دوم، با طبقه‌بندي مسيرهاي شناخته شده در بازار سنتي شيراز و تعيين موقعيت هر مسير در اين شبكه دوار، تعريفي از "محدوده بهينه" براي هر مسير صورت مي‌گيرد. در مرحله سوم روشي براي بيان شماتيك اين محدوده بر روي نمودار دوار ارايه مي‌شود. تمامي اين مراحل با هدف تعيين مقادير مناسب "انگيختگي" و "خوشايندي" به منظور ايجاد و حفظ احساس مناسب در فضا صورت مي‌گيرد. در نهايت اولويت بندي فضاها به منظور بهبود شرايط احساسي صورت خواهد گرفت. با انجام اين روش ارزيابي بر روي يك سامانه (مجموعه‌اي از انواع فضاهاي عملكردي) مشخص مي‌شود كه هر مسير (خط محوري) از نظر احساسي در چه جايگاهي نسبت به عملكرد خود قرار دارد. آنچه نتايج اين تحقيق را از ديگر مطالعات مشابه متمايز مي كند، در نظرگرفتن مجموعه (بازار) به عنوان يك سامانه، شيوه بيان شماتيك محدوده مقادير احساسي مجاز و تعيين اولويت‌هاي اجرايي جهت بهبود شرايط احساسي كل سيستم است.