طراحي مدل پيش‌ارزيابي سياست با رويكرد آينده‌پژوهي

Designing Ex Ant Evaluation of Policy Model on the Basis of Futures Studies Approach

امروزه نماد سياست بهتر و هوشمندانه‌تر، پيش‌ارزيابي سياست است كه در قالب مدل‌ها، روش‌ها و ابزار‌ها منجر به آگاه‌سازي سياستگذاران و ذي‌نفعان شده و در نتيجه سبب بهبود كيفيت سياست عمومي مي‌شوند. در اين مقاله مدل پيش‌ارزيابي سياست برمبناي رويكرد آينده‌محوري با روش دلفي و با استفاده از نظر خبرگان در رشته‌ها و حوزه‌هاي مختلف در ايران طراحي شده است. اين مدل به‌عنوان چارچوبي روش‌شناسانه مي‌تواند مورد استفاده رشته‌هاي گوناگون قرار گيرد. اين مدل به صورت علي شامل شش مرحله تعريف زمينه سياستي، تعريف سناريوهاي سياستي ممكن و غربالگري، مدل منطقي سياست‌هاي محتمل، تحليل اثر سياست‌هاي محتمل و مقايسه آنها، مشخص كردن شاخص‌ها و سنجه‌هاي كليد پيشرفت و توصيه و تامين خوراك اطلاعاتي سياستگذاران و ذي‌نفعان به‌منظور توسعه پاسخ‌هاي آينده مي‌باشد و داراي كاركرد‌هاي: آگاه‌سازي، ابزار ارتباطي بين سياستگذاران و ذي‌نفعان و بهبود ظرفيت‌هاي سياستگذاري است كه منجر به نتايج بهبود كيفيت سياست و ارتقاي همبستگي سياستي مي‌شود.

Today, better and more intelligent policy is symbolized in a ex ant evaluation policy that drawing on models, methods and tools, informs policymakers and stakeholders, and ultimately improves the quality of public policy. In this article, Using the Delphi technique and drawing on Iranian experts on various areas, an ex ant evaluation policy model has been designed on the basis of Futures Studies Approach. In addition, this model can be used as a methodological framework in different disciplines. This model causally consists of six stages: defining the policy context, defining the possible policy scenarios and screening, developing a rational model on probable policies, analyzing the impact of probable policies and comparing them, identifying key indicators and measures of progress and advising policymakers and stakeholders and providing feedback information in order to developing future answers; and has such functions as ?information, communication between policy makers and stakeholders to improve the capacities for policymaking, resulting in improved quality and enhanced policy cohesion.