«برائت» از ديون مازاد بر دارايي در مديريت ورشكستگي

Discharge: The Legal Entity in the Management of Bankruptcy crisis (By Emphasis on the United State Law)

قانون‌گذار در نهاد ورشكستگي نيازمند ابزارهايي است تا آن را براي اهداف مورد نظر خود مديريت كند. يكي از ابزارهايي كه نقش مهمي را در اين راستا مي تواند ايفا كند، نهاد «برائت» است. برائت بدين مفهوم است كه ورشكسته پس از ختم آيين ورشكستگي از تأديه ديون باقي‌مانده رهايي مي يابد. قانون‌گذار با اعطاي برائت به ورشكسته در صدد حمايت از وي برآمده است تا از اين طريق ورشكسته دوباره بتواند به عرصه اقتصاد بازگردد. نهاد برائت به اين دليل كه ترغيب‌كننده ورشكسته به انجام‌دادن فعاليت اقتصادي، ازبين‌رفتن بازار كار سايه، تحميل ضرر بر افرادي كه توان مالي بيشتر دارند، نفع اقتصادي جامعه و جز آن كارآمد تلقي شده است. در مقابل، بزرگترين چالشي كه اين نهاد با آن مواجه شد، غيراخلاقي‌بودن آن است. از عوامل ناكارآمدي اين نهاد به اثر منفي آن بر بازار اعتبار و نارضايتي طلبكاران نام برده شده است. در حقوق ايران نهاد برائت سابقه ندارد و طلبكار پس از ختم ورشكستگي نيز براي مابقي دين مي‌تواند به بدهكار رجوع كند.

The legislator needs to legal entity to management of financial crisis of bankrupts in order toyour goals. The legal entity that plays an important role in management of financial crisis of bankrupts is “Discharge”.The definition of discharge is that the bankrupt discharge from payment of debts after the bankruptcy proceeding. The goal of discharge is “fresh start” of bankrupt. The positive effects of discharge are Thebankruptencouragingeconomicactivity, The disappearance ofthe shadowlabor market, Imposeharmonpeople whohavemorefinancialpower, Economic benefit of society and … . The negative effect is negative impactonthe credit marketandthe creditor’sdiscontent. The biggest challenge that this legal entityis facing, is the immorality ofit. The discharge is not history in Iranian legal system, and creditor can claim this credit from bankrupt after the bankruptcy proceeding.