عملكرد بلند مدت نفوذ يون كلريد در بتن حاوي دوده سيلييسي در شرايط جزر و مدي خليج فارس

يكي از مخرب ترين عوامل در سازه هاي بتني مسلح در محيط هاي دريايي، نفوذ يون كلريد در بتن مي باشد. يون كلريد مي تواند باعث تخريب لايه محافظ روي ميلگرد داخل بتن گردد و منجر به شروع خوردگي فولاد در بتن شود. براي بهبود وام و شرايط بهره برداري از سازه هاي بتني مسلح در شرايط مهاجم با دما، رطوبت و غلظت زياد يون كلريد محيط مانند خليج فارس، استفاده از پوزولان و بويژه دوده سيليسي توسط محققان مختلفي پيشنهاد شده است. در اين تحقيق، انتشار يون كلريد و مقاومت فشاري بتن حاوي دوده سيليسي با درصد جايگزيني 5، 7/5 و 10 درصد و نسبت آب به سيمان 40% و همچنين بتن بدون دوده سيليسي و بانسبت آب به سيمان 0/35، 0/40، 0/45 و 0/50 بررسي شده است. همه بتن ها در دو شرايط آزمايشگاهي و شرايط جزر و مدي در سايت تحقيقاتي دانشگاه تهران واقع در جزيره قشم قرار گرفتند. آزمونه هاي آزمايشگاهي پس از 3 ماه در معرض آب نمك طبق روش استاندارد، و آزمونه هاي در محل پس از 3، 9، 27 و 50 ماه در شرايط رويارويي جزر و مدي سايت تحقيقاتي مورد آزمايش نفوذ يون كلريد قرار گرفتند. نتايج نشان مي دهد كه استفاده از دوده سيليسي علاوه بر افزايش مقاومت فشاري، به شدت نفوذپذيري بتن در برابر يون كلريد را بهبود مي دهد. بنظر مي رسد استفاده از 7/5 درصد دوده سيليسي حالت بهينه مصرف اين پوزولان چه از لحاظ مقاومتي و چه از نظر نفوذ يون كلريد مي باشد. در طولاني مدت نيز، ضريب انتشار و غلظت يون كلريد سطحي طرح هاي مختلف اختلاف بسيار كمي با يكديگر پيدا كرده اند.