اثربخشي معنادرماني گروهي بر اضطراب مرگ و اميد به زندگي بيماران مبتلا به سرطان معده

Effectiveness of Group Logo Therapy on the Anxiety of Death and Life Expectancy of Patients with Stomach Cancer

زمينه و هدف: به دليل مواجه بيماران سرطاني با مسايل وجودي، پژوهش حاضر درصدد بررسي اثربخشي معنادرماني گروهي بر اضطراب مرگ و اميد به زندگي بيماران مبتلا به سرطان معده است. روش بررسي: پژوهش حاضر آزمايشي از نوع نيمه تجربي است. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به سرطان مراجعه كننده به انجمن بيماري سرطان شهرستان تهران بودند. نمونه شامل 24 نفر از بيماران مبتلا به سرطان معده بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. بعد از اجراي پيش آزمون بر روي هر دو گروه، مداخله آزمايشي در طي 10 جلسه 5/1 ساعته به صورت يك جلسه در هر هفته به اجرا در آمد و پس از اتمام برنامه درماني، پس آزمون اجرا گرديد. براي جمع آوري داده ها از مقياس اميد به زندگي ميلر (MHS) و مقياس اضطراب مرگ تمپلر(DAS) استفاده شد. از تحليل كوواريانس براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده گرديد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه نمرات پيش آزمون اضطراب مرگ گروه آزمايش پس از آموزش معنادرماني گروهي بصورت معناداري كاهش يافت(50/9 در برابـر50/5). همچنين يافته ها نشان دادند كه، نمرات پيش آزمون متغير اميد به زندگي گروه آزمايش نيز پس از دريافت آموزش معنادرماني گروهي بصورت معناداري افزايش يافت(118 در برابـر 127). همچنين نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه معنادرماني 58? بر اضطراب مرگ و 83? بر اميد به زندگي گروه كنترل تاثير داشته است(P < 0/001). نتيجه گيري: بنابر يافته هاي اين مطالعه، آموزش معنادرماني گروهي بر كاهش اضطراب مرگ و بهبود اميد به زندگي بيماران مبتلا به سرطان معده موثر است.

Background and Objective: Due to facing the cancers with existential issues, this study aims is to investigate the effectiveness of logo therapy on the anxiety of death and life expectancy in patients with stomach cancer. Subjects and Methods: This study is quasi-experimental. The study population included all patients with stomach cancer in 1394 who visited Tehran Cancer Association. The sample consisted of 24 patients with stomach cancer selected by available sampling method and were randomly assigned into experimental and control groups. After running the pretest on both groups, the experimental intervention group underwent ten weekly 90-minute logo-therapy sessions. After completion of the treatment program, post-test was taken. Data were collected from Miller life expectancy scale (MHS) and Templar Death Anxiety Scale (DAS). Analysis of covariance was used for data analysis. Results: The experimental group pre-test scores of death anxiety were significantly reduced after the training of logo therapy (9.50 versus 5.50). The pre-test scores of life expectancy variables in experimental groups, after receiving the logo therapy training significantly increased (118 versus 127). In addition results of the analysis of variance showed that logo therapy training effectively reduced death anxiety (58%)and life expectancy (83%) in the experimental group (P < 0/001). Conclusion: According to the findings of this study, logo therapy training is effective in reduceing death anxiety and improves the life expectancy in patients with stomach cancer.