بررسي اثربخشي آموزش فعاليت بدني بر خستگي عاطفي كارمندان شهرستان آق قلا-1392

مقدمه: فرسودگي شغلي حالت پيشرفته فشار رواني است كه هسته آن خستگي عاطفي است. اين نشانگان همراه با خستگي فيزيكي، هيجاني و رواني، به دنبال قرار گرفتن طولاني مدت در موقعيت كار سخت مي باشد. لذا اين مطاله با هدف تعيين اثربخشي آموزش فعاليت بدني بر خستگي عاطفي كارمندان در سال 92 انجام شد. روش كار: اين پژوهش نيمه تجربي، با مشاركت 200 نفر از كارمندان شهرستان آق قلا در سال 92 انجام شد. اين افراد به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه 3 قسمتي مشتمل بر مشخصات دموگرافيك افراد، پرسشنامه فعاليت بدني (IPAQ) و پرسشنامه فرسودگي شغلي (MBI) بود. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون هاي آماري T Test ، T زوجي، من ويتني، ضريب همبستگي پيرسون و آناليز واريانس يك طرفه با نرم افزار SPSS 16 در سطح معني داري 05/0 تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان دادكه 5/57 درصد از افراد را مردان تشكيل دادند كه 91 درصد آنها متاهل بودند. ميانگين سني افراد 86/7±52/38 سال بود.60 درصد از كارمندان داراي فعاليت سبك و بي تحرك بودند. آزمون من ويتني نشان داد كه بين خستگي عاطفي و جنسيت ارتباط معناداري وجود دارد (02/0=P). همچنين آزمون پيرسون نشان داد كه بين خستگي عاطفي و فعاليت بدني ارتباط معناداري وجود دارد (03/0P= ). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه افزايش فعاليت بدني مي تواند ظرفيت افراد را براي مقابله با مطالبات روزمره بالا ببرد و يكي از راهكارهاي كاهش فشار عصبي در محيط كار و خستگي عاطفي در كارمندان مي باشد. بنابراين ضروري است براي حفظ عملكرد خوب در شغل و سلامت رواني، عوامل تاثيرگذار شناسايي شود.