ارزيابي راهبردهاي بيابان زدايي با كاربرد روش برداي فردي

در چارچوب تنظيم برنامه هاي توسعه مناطق بياباني به دليل كمبود منابع و نهاده ها و حساسيت اين بيوم ها، اعمال راهبردهاي بيابانزدايي، بايد متناسب با شرايط اقتصادي – اجتماعي و محيطي و به صورت محلي به انجام برسد. در عين حال با وجود اثرات جدي زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي اين پديده، كوشش هاي اندكي در زمينه ارائه راهبردهاي بهينه صورت پذيرفته است. بنابراين اين پژوهش با هدف ارائه راهبردهاي بهينه به صورت نظامند و در قالب يك مدل تصميم گيري گروهي به صورت موردي در منطقه خضرآباد يزد انجام گرفت. بدين منظور، در ابتدا در چارچوب روش تصميم گيري چند شاخصه و با استفاده از تكنيك بردار ويژه، ارجحيت شاخص ها به دست آمد. سپس اولويت راهبردها با استفاده از روش رتبه بندي برداي فردي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه راهبرد جلوگيري از تبديل و تغيير نامناسب كاربري اراضي مهمترين راهبرد در فرآيند بيابانزدايي منطقه مطالعاتي مي باشد و راهبردهاي توسعه و احياء پوشش گياهي، تعديل در برداشت از منابع آب زيرزميني به ترتيب در اولويت هاي بعدي قرار مي گيرند. بنابراين پيشنهاد شد كه در طرح هاي كنترل و كاهش اثرات بيابان زايي و احياء اراضي تخريب يافته، نتايج و رتبه بندي به دست آمده مورد توجه قرار گيرد.