ارتباط بين تفكر منطقي، خوش‫بيني و تاب‫آوري با بهزيستي روانشناختي در پرستاران بيمارستانهاي شهر كرمانشاه‬‬

The Relationships of Rational Thinking, Optimism, Persistence and Psychological Wellbeing in Nurses of Kermanshah Hospitals

مقدمه: در سالهاي اخير منابع استرس‫زا و محيط هاي نامساعد رو به افزايش است. با توجه به شغل پر استرس پرستاري و مطالعات صورت گرفته در رابطه با عوامل حمايتي در اين حرفه، هدف از اين مطالعه تعيين ارتباط بين تفكر منطقي، خوش‫بيني و تاب‫آوري با بهزيستي روانشناختي در پرستاران بيمارستانهاي شهر كرمانشاه است. روش كار: اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي است كه در سال 1394 انجام شد. جامعه آماري شامل كليه پرستاران زن در بيمارستانهاي شهر كرمانشاه بود، 210 نفر به روش تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. نمونه ها به وسيله پرسشنامه هاي تفكر منطقي Kember، مقياس خوش‫بيني ASQ، تاب‫آوري CDRIS و نسخه كوتاه مقياس بهزيستي روانشناختي RSPWB، مورد آزمون قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد بين تفكر منطقي و بهزيستي روانشناختي رابطه مثبت، بين بهزيستي روانشناختي و تاب‫آوري رابطه مثبت و بين خوش‫بيني با بهزيستي روانشناختي و مؤلفه هاي آن رابطه مثبت و معني دار وجود دارد (01/0>P). همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد متغيرهاي تاب‫آوري و خوش‫بيني پيش‫بيني كننده هاي مناسبي براي متغير بهزيستي روانشناختي بودند و اين دو متغير با هم 7/29 درصد از تغييرات بهزيستي روانشناختي را تبيين مي كنند (01/0>P). نتيجه گيري: بهزيستي روان‫شناختي متأثر از عوامل شخصيتي از جمله تاب‫آوري و خوش‫بيني فرد مي باشد، از طرفي مؤلفه اي مهم در سلامت حرفه اي آنان است و براي مراقبت مؤثر از بيماران ضروري است و از آنجا كه مهم ترين جنبه آموزش پرستاري آموزش عملي است و يادگيري پايدارتري را به دنبال دارد لذا ضرورت رشد و توسعه تفكر منطقي، تاب‫آوري و خوش‫بيني به عنوان عوامل مؤثر بر بهزيستي روان‫شناختي در آموزش پرستاري به خصوص در آموزش عملي بيشتر محسوس است.

Introduction: In recent years, unfavorable stressful resources of the environment have been increasing. Due to the stressful job of nursing and studies in relation with supporting factors in this field, the aim of this study was to determine the relationships of rational thinking, optimism, persistence and psychological wellbeing in nurses of Kermanshah hospitals, Iran. Methods: This descriptive corelational study was conducted in 2015. The sample included all the nurses in Kermanshah hospitals; 210 participants were selected by multistage cluster sampling method. The participants were tested by ConnorDavidson persistence questionnaire, psychological wellbeing, rational thinking camber and optimism Attributional Style Questionnaire (ASQ). Results: The results showed positive relationships between rational thinking and psychological wellbeing, as well as in psychological wellbeing and persistence; in optimism with psychological wellbeing and its components, there was a significant positive correlation (P < 0.01) as well. Multiple regression analysis showed that persistence and optimism were suitable predictors for psychological wellbeing variables and these variables together, explained 29.07% of psychological wellbeing (P < 0.01). Conclusions: Psychological wellbeing was under the influence of personality factors such as persistence and optimism. From one side, it is an essential component in their professional health as well as for effective care of patients. Since the most important aspect of nursing education is practical training and more stable learning to follow, it was even more essential. Furthermore, the development of rational thinking, persistence and optimism as factors influencing psychological wellbeing, are more sensible in nursing education, especially in the practical aspect.