مهندسي مجدد در سازمان

با توجه به افزايش سطوح رقابت در اجتماع امروزي، سازمان هايي كه خواهان سهم بيشتر بازار و كسب منفعت هستند بايد خود را با تغييرات محيط موجود تطبيق دهند. سازمان يك نهاد اجتماعي است مبتني بر هدف و داراي سيستمهاي فعال و هماهنگ. با گذشت زمان و بروز مشكلات سازمان ها پي بردند كه فقط تغييرات تدريجي راهگشاي مشكلات آنها نيست و گاهي براي بقاي سازمان لازم است تغييرات بنيادين در آن ايجاد شود. مهندسي مجدد (BPR) روندي است كه در آن وظيفه هاي فعلي جاي خود را با فرايندهاي اصلي كسب و كار عوض كرده و بنابراين، سازمان از حالت وظيفه گرايي به فرايند محوري تبديل مي شود. همين امر موجب سرعت بخشيدن به روند امور و كاهش هزينه ها و در نتيجه رقابتي تر شدن سازمان مي گردد. با مدل سازي فرايندها توسط استراتژيست ها، فرايندهاي موجود استخراج و فرايندهاي جديد در تمام متدولوژي ها و استراتژي هاي مهندسي مجدد مورد استفاده قرار مي گيرد. همچنين فناوري اطلاعات از ملزومات اساسي پيشبرد اهداف مهندسي مجدد كسب و كار است. اگر چه فناوري اطلاعات امكان دستيابي به پيشرفت هايي را در زمينه فرايند مهندسي مجدد فراهم مي سازد اما به تنهايي كافي نيست. مهندسي مجدد بهبودهاي چشمگيري را در معيارهاي عملكردي سازمانها نويد مي داد اما در عمل، پياده سازي آن با مشكلات متعدد روبه رو گرديد. اين مقاله با نگرشي جامع به فرايند مهندسي مجدد با استفاده از فناوري اطلاعات و مدل سازي فرايندها، قواعد، ويژگي ها و مزايا و معايب آن را شرح خواهد داد.