تحليل آكوستيكي زمان‌بندي گفتار در افراد مبتلا به ديزآرتري فلاسيد

Acoustic Study of Second-Formant Transition in Flaccid Dysarthria

مقدمه: ديزآرتري (Dysarthria) فلاسيد گروهي از اختلالات حركتي گفتار است. مشخصه‌هاي گفتاري اصلي اين اختلال شامل ضعف و كاهش تون عضلاني، كاهش سرعت، دامنه و دقت حركات گفتاري مي‌باشد. الگوهاي آكوستيكي گفتار در اين افراد نقايصي را در زمينه كنترل حركتي نشان مي‌دهد كه مي‌توان به مشكلات در زمان‌بندي، هماهنگي حركات توليدي و كنترل حنجره‌اي اشاره كرد. مطالعه حاضر با هدف بررسي زمان‌بندي گفتار از طريق تحليل آكوستيكي انتقال فورمنت دوم در افراد مبتلا به ديزآرتري فلاسيد انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي و مورد- شاهدي بود. افراد مورد مطالعه را 10 فرد مبتلا به ديزآرتري فلاسيد خفيف تا متوسط و 10 فرد طبيعي تشكيل داد. پس از قرارگيري آزمودني در محيط مناسب، سيگنال‌هاي آكوستيكي مربوط به كلمات هدف كه شامل انسدادي‌هاي واك‌دار و بي‌واك بود، جمع‌آوري و ضبط شد. سپس با استفاده از نرم‌افزار Praat، اسپكتروگرام هر كلمه به منظور تعيين انتقال فورمنت دوم مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: افراد مبتلا به ديزآرتري فلاسيد خفيف تا متوسط نسبت به افراد طبيعي، انتقال فورمنت طولاني‌تري داشتند (به استثناي /pa/). همچنين، مبتلايان به ديزآرتري نسبت به افراد گروه شاهد، در انتقال فورمنت دوم در انسدادي‌هاي دولبي و دنداني واك‌دار و بي‌واك، تفاوت معني‌داري را نشان دادند (050/0 > P). نتيجه‎گيري: افزايش انتقال فورمنت دوم در مبتلايان به ديزآرتري فلاسيد خفيف تا متوسط، نشان داد كه در اين افراد نقايص در يكپارچه سازي، زمان‌بندي حركات و اجراي توليدي براي سگمنت هدف وجود دارد. همچنين، كاربرد باليني نتايج به دست آمده اين است كه همخوان‌هاي متفاوت، حساسيت‌هاي مختلفي به مشكلات كنترل حركتي گفتار نشان مي‌دهند. آسيب‌شناسان گفتار و زبان بايد توجه ويژه‌اي به ديرش انتقال فورمنت دوم در همخوان‌هاي دولبي و دنداني و ميزان تغيير آن در ارزيابي‌هاي آكوستيكي افراد مبتلا به ديزآرتري فلاسيد داشته باشند.