بررسي اثر خستگي عملكردي بر ارتفاع پرش عمودي در زنان و مردان سالم

Effect of Functional Fatigue on Vertical Jump Height in Healthy Women and Men

مقدمه: پرش عمودي يكي از فعاليت‌هاي پايه ورزشي و آزمون بسيار شايعي در حيطه توان‌بخشي و ورزش است كه به كمك آن مي‌توان عملكرد و توان اندام تحتاني و سيستم عضلاني- اسكلتي بدن را بررسي نمود. از آن‌جايي‌ كه خستگي يكي از عوامل موثر در افزايش خطر ابتلا به آسيب است، هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي تفاوت اثر خستگي در زنان و مردان حين پرش عمودي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، 18 زن و 14 مرد، پرش عمودي را قبل و بعد از پروتكل خستگي عملكردي اجرا كردند. پروتكل خستگي عملكردي اين طرح شامل 5 مرحله پرش بود. پرش يك نوع سيكل كشش- كوتاه شدن عضلاني است كه مي‌تواند فعاليت طبيعي عضلات را حين فعاليت‌هاي روزمره و ورزشي شبيه‌سازي كند. متغير مورد بررسي اين تحقيق، ارتفاع پرش عمودي بود. داده‌هاي مطالعه با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر بررسي گرديد. يافته‌ها: بين دو گروه اثر متقابلي مشاهده نشد. ارتفاع پرش در مردان در هر دو شرايط قبل و بعد از خستگي بيشتر از زنان بود. همچنين، خستگي در هر دو گروه منجر به كاهش مقدار ارتفاع پرش شد. نتيجه‎گيري: نتيجه اصلي مطالعه حاضر، پاسخ مشابه مردان و زنان به خستگي بود. به نظر مي‌رسد كه خستگي عضلاني مانع از فعاليت مناسب عضلات براي كاهش شوك ناشي از ضربه و در نتيجه، انتقال بيشتر نيروي عكس‌العمل زمين به سمت مفاصل بالاتر و آسيب استخواني مي‌شود.