معماري تفسير در موسيقي كلاسيك ؛ مستندسازي تجربه آموزش دوره تفسير موسيقي كلاسيك به هنرجويان پايه موسيقي

ارتباط مخاطب با موسيقي، يكي از اساسي ترين اركان آفرينش اثر موسيقي است. آهنگساز اثر پي آفرينش اثر خود به مخاطب و واكنش او به اثر خويش مشغوليت دارد. در اين ميان مفهوم ارتباط و ساختار ارتباطي ميان اثر آفرينندہ و مخاطب او نقش مهمي در ادراك پيام انتزاعي آن دارد. به همان گونه كه فرم يك اثر موسيقي، نظامي ساختارمند دارد و آهنگساز گاه از طريق همين فرم به دنبال برقرار كردن نظم در ميان ايده هاي ذهني خود است، از سوي ديگر مخاطب شنونده نيز با شنيدن اثر موسيقي، نظمي نوين را در تخيل خويش استوار مي كند. آن گونه كه «راخمانينف» به ساختار معمارانه در اثر موسيقي اشاره مي كند، مفهوم ارتباط به مثابه ي پلي در اين ميان، نظام مندي هاي استواري دارد. در اين پژوهش با رفت و برگشت ميان اثر آهنگساز و دست يافتن به فضاي فكر و زندگي آهنگساز تا حد امكان و ذهن شنونده، حالات روحي او، اشراف او بر تاريخ اثر و تخيل خويش، طي فرايندي كه سعي شده از طريق هنرجويان بررسي شود، به نظامي دست مي يابيم كه ستونهاي تفسير را شكل ميدهد و اين چنين ميتوان معماري ارتباط ميان اثر و شنونده را بازشناسي كرد.