مقايسه فني و اقتصادي روسازي مركب با روسازي انعطاف پذير رايج در ايران (مطالعه موردي آزاد راه قزوين - زنجان)

هرساله هزينه زيادي صرف ساخت راه هاي جديد و نگهداري راه هاي موجود ميشود. مقدار اين هزينه ها ارتباط مستقيمي با نوع روسازي و مصالح به كاررفته در آن دارد. در ايران غالباً از روسازي هاي انعطاف پذير متشكل از رويه آسفالتي، لايه اساس و زير اساس سنگدانه اي استفاده مي گردد. در حالي كه روسازي هاي صلب و مركب نيز گزينه هايي مي باشند كه مي توانند مورد توجه قرار گيرند. در اين مقاله به طور موردي بر اساس اطلاعات موجود براي آزادراه قزوين-زنجان يك روسازي انعطاف پذير و يك روسازي مركب به روش آشتو طراحي گرديده است و هزينه احداث و ترميم و نگهداري و همچنين مشخصات فني آن ها مورد مقايسه قرار گرفته اند. نشان داده مي شود كه هزينه احداث روسازي مركب متشكل از اساس بتني، رويه آسفالتي و زير اساس شن و ماسه اي بيشتر از روسازي انعطاف پذير معمول است اما در كل دوره بهره برداري كه 50 سال در نظر گرفته شده است اين اختلاف كم شده و حتي هزينه كل روسازي مركب از روسازي انعطاف پذير كمتر هم مي شود. همچنين روسازي مركب منافع ديگري همچون سطح بالاي خدمت رساني، مقاومت باربري بالا و عدم وقوع خستگي را نيز دارد. اگرچه معايبي چون ترك هاي انعكاسي و شيارشد گي نيز جزو ويژگي هاي روسازي مركب مي باشد كه قابل پيشگيري است.