بررسي احساس امنيت ساكنان در بافت هاي فرسوده شهري (مورد مطالعه ، محله عامري شهر اهواز)

زمينه و هدف: وجود امنيت در محيط هاي شهري يكي از الزام هاي اساسي كيفيت زندگي محسوب مي شود و به همين دليل در فرايند برنامه ريزي شهري، كاهش جرم و جنايت در محيط هاي شهري به ويژه در بافت هاي فرسوده از مهم ترين اهداف است. اين مقاله باهدف بررسي احساس امنيت ساكنان محله عامري شهر اهواز به عنوان يك بافت فرسوده شهري انجام شده است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و ازنظر شيوه اجرا پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش، همه ساكنان محله عامري شهر اهواز هستند. با استفاده از فرمول كوكران با سطح اطمينان 95% حجم نمونه 350 نفر برآورد و به صورت تصادفي انتخاب شدند. داده ها با كمك پرسش نامه پايا (با آلفاي كرونباخ (85/0) و روا (نظر خبرگان) جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار «اس.پي.اس.اس» و آزمون آماري رگرسيون خطي چندگانه استفاده شد. يافته ها و نتايج: نتايج نشان داد كه بين احساس امنيت و سه متغير «وضعيت فيزيكي و كالبدي محله»، «مشاركت و هماهنگي در برقراري امنيت» و «ميزان حضور نيروي انتظامي» رابطه معناداري وجود دارد. رتبه بندي متغيرها ازنظر ميزان تاثيرگذاري بر احساس امنيت نيز نشان داد كه «اختلاط مناسب كاربري ها»، «حريم هاي سواره و پياده»، «حذف فضاهاي آسيب پذير»، «حضور پليس»، «خوانا و قابل فهم نمودن فضا» و «مشاركت در حفظ و نگهداري فضاها» ازنظر ساكنان محله عامري، تاثير بيشتري بر احساس امنيت دارند.