هيدروپليتيك و امنيت ملي (مطالعه موردي: كشورهاي منطقه خليج فارس)

هرچند كه منازعه بر سر چگونگي بهره برداري از منابع آب شيرين، ريشه اي هزاران ساله در تاريخ اساطيري ملل و اقوام گذشته دارد، اما در دنياي مدرن امروزي نيز باوجود دسترسي آسان به منابع آبي، همچنان از اين ماده حياتي به عنوان سلاح و ابزاري براي پيشبرد ديگر مقاصد سياسي، به خصوص در دوران شكل گيري منازعات استفاده مي شود. باوجود ناديده انگاشتن واقعيت ارتباط پيچيده ميان آب و امنيت از سوي پاره اي از متخصصان امنيت بين الملل، واقعيت ها حكايت از آن دارد كه كمبود منابع آب شيرين مي تواند به عنوان يك چالش پايدار در مناسبات بين المللي مطرح شود. با توجه به اين مهم، اين پژوهش در پي آن است كه آشكار سازد چگونه كمبود منابع آب شيرين مي تواند سبب شكل گيري منازعه در سطح ملي و بين المللي گردد؛ مسئله اي كه تاكنون راه حلي اساسي براي حل وفصل آن ارائه نشده است. تحولات و رويدادهاي اخير كشورهاي حوزه خليج فارس در سطح ملي و منطقه اي، بيانگر شكل گيري بحراني جديد در اين عرصه است. اين پژوهش ضمن آنكه پيامدهاي كمبود منابع آب شيرين و تنش بر سر آن را در منطقه خليج فارس مورد مطالعه قرار مي دهد، در پي آن است تا براي اين پرسش، پاسخي مناسب بيابد: چه ارتباطي بين كمبود منابع آب شيرين و امنيت ملي كشورهاي حوزه خليج فارس وجود دارد؟ فرضيه تحقيق: كمبود منابع آب شيرين، تنش و تهديد امنيت ملي در كشورهاي منطقه خليج فارس را تشديد كرده است. روش تحقيق در اين پژوهش، تحليلي- توصيفي و نوع پژوهش كاربردي است و ابزار جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي است.