منشاء دين از دريچه نظريه زبان شناسي چامسكي

از مسائل مهمي كه در مطالعات دين پژوهي مورد توجه انديشمندان اين عرصه قرار مي گيرد، مبحث مهم «منشاء دين» مي باشد. از اين زاويه گروهي قائل به منشاء الهي و گروهي نيز منشاء انساني براي آن قائلند. در اين ميان يكي از مباحثي كه مي تواند در حكم مويدي بر هر كدام از اين دو ديدگاه باشد، مساله زبان و منشاء آن است. بر اين اساس در اين مقال با پرداختن به ديدگاه زبان شناس معروف معاصر نوآم چامسكي به موضوع منشاء زبان در مييابيم كه در اين ديدگاه، زبان منشايي فطري داشته و اين توانايي به غير از آموزش و اكتساب براي انسان حاصل مي آيد و بدين طريق با اثبات غير انساني بودن حداقل يكي از پارامترهاي حيات انساني به نام «زبان» مي توان خط بطلاني كشيد بر ديدگاه كساني كه در منشاء دين توجيهي طبيعي نموده و امري انساني براي آن قائلند. و بدين طريق مي توان از غير انساني بودن منشاء زبان، به غير انساني بودن منشاء دين نيز گريز زد و از اين اثبات، نفي انساني بودن منشاء دين را قائل شد.