ويژگي‌هاي روان‌سنجي نسخه فارسي آزمون تكميل جمله دانشگاه واشينگتون

Psychometric Properties of the Persian Version of Washington University Sentences Completion Test (WUSCT)

هدف اين پژوهش سنجش شاخص‌هاي روان‌سنجي، شامل روايي و اعتبار و ساختار عاملي نسخه فارسي آزمون تكميل جمله دانشگاه واشينگتون، براي ارزيابي تحول‌ من بود. به روش نمونه‌برداري در دسترس از رشته‌هاي تحصيلي مختلف (فني، علوم پايه و علوم انساني) دانشگاه تهران 289 دانشجو (146 مرد، 143 زن) آزمون تكميل جمله دانشگاه واشينگتون (هاي و لووينگر، 1996) را تكميل كردند و سطح تحول‌يافتگي من آن ها ارزيابي شد. براي بررسي روايي واگرا نيز مقياس خودتخريب‌گري مزمن (كلي و ديگران، 1985) و زير‌مقياس گناه از پرسشنامه احساسات شخصي (هاردر و زالما، 1990) به كار رفت. يافته‌ها نشان داد كه آزمون تكميل جمله دانشگاه واشينگتون همساني دروني مناسب (118/0 تا 326/0) دارد. مقدار آلفا و اعتبار بازآزمايي دو هفته‌اي آن هم به‌ترتيب 781/0 و 876/0 به ‌دست آمد. همبستگي منفي و معنا‌دار آزمون با خودتخريب‌گري نشان دهنده روايي واگراي آزمون و توانايي تفكيك دو گروه با سطح تحول بالاي من و پايين احساس گناه و خودتخريب‌گري نشان دهنده روايي تفكيكي آزمون بود. تحليل عاملي اكتشافي ساختار تك‌بُعدي آزمون را نشان مي داد. نسخه فارسي آزمون تكميل جمله دانشگاه واشينگتون براي اندازه‌گيري سطح تحول‌يافتگي من روايي و اعتبار مناسب دارد.

This study aimed to investigate the psychometric properties (validity, reliability and factorial structure) of the Persian version of the Washington University Sentences Completion Test (WUSCT; Hy & Loevinger 1996) for evaluating ego development. Two hundred and eighty nine undergraduate students (143 females, 146 males) were selected from different disciplines of Tehran University using convenience sampling. The guilt subscale of the Personal Feeling Questionnaire (Harder & Zalma, 1990) and the Chronic SelfDestructiveness Scale (Kelley, et al., 1985) were used for studying divergent validity. The results indicated that the WUSCT had appropriate internal consistency (ranged from 0/118 to 0/326). The Cronbach α and 2weeks testretest reliability were .781 and .876, respectively. The negative correlation of the WUSCT with selfdestructiveness demonstrated the divergent validity of the WUSCT. The WUSCT could discriminate the group with high ego development from the group with low guilt and selfdestructiveness which indicated the discriminant validity of the WUSCT. The factorial analyses indicated that the WUSCT was unidimensional. The findings suggest that the Persian version of the WUSCT is a valid and reliable tool for assessing ego development.