بررسي نقش سرمايه فرهنگي _ اجتماعي بر مشاركت شهروندان در نوسازي بافت هاي فرسوده شهري (مطالعه موردي: شهر مشهد)

مشاركت در نوسازي بافت­هاي فرسوده تحت تاثير عوامل مختلفي است كه سرمايه فرهنگي و اجتماعي مهمترين پيش نياز آن است. پژوهش حاضر كه با هدف بررسي نقش سرمايه فرهنگي - اجتماعي بر مشاركت شهروندان در نوسازي بافت پيرامون حرم رضوي انجام شده به دنبال پاسخ به اين سوال است كه چرا علي­رغم تاكيد فراوان بر مشاركت در برنامه هاي نوسازي، اين مشاركت در بافت مورد نظر ضعيف است؟ چارچوب نظري تحقيق عمدتاً مبتني بر نظريات بورديو، پاتنام و كلمن است. روش انجام پژوهش پيمايش و ابزار جمع­آوري اطلاعات پرسشنامه است. نمونه گيري به روش خوشه اي و حجم نمونه 426 نفر از ساكنين بافت مي باشد. يافته ها نشان مي دهد؛ سرمايه فرهنگي و به ويژه سرمايه اجتماعي بر مشاركت ساكنان در پروژه هاي نوسازي تاثير مثبت داشته است. شاخص تعهد اجتماعي، حس همياري و انسجام اجتماعي بيشترين تاثير را بر كنش مشاركتي ساكنين داشته­اند. علي­رغم بالا بودن ميزان سرمايه فرهنگي و اجتماعي در بين ساكنان و تاثير مثبت اين سرمايه ها بر كنش مشاركتي، ميزان مشاركت ساكنان در پروژه هاي نوسازي بافت پيرامون حرم رضوي ضعيف مي باشد كه اين امر بيشتر به مساله اعتماد مرتبط است.