نقش زنان در بهبود فضاي كسب و كار (مطالعه موردي: ايران و كشورهاي منتخب درحال توسعه)

يكي از نشانه هاي توسعه هر جامعه اي، فضاي كسب و كاري مي باشد كه توسط زنان كارآفرين راه اندازي و مديريت مي شود. زنان به عنوان يكي از مهمترين سرمايه هاي انساني، مي توانند نقش بالقوه اي را در فرآيند توسعه بخش هاي اقتصادي هر جامعه اي ايفا كنند، كه بخش كسب و كار نيز از اين مهم مبرا نمي باشد. مشاركت زنان در فعاليت هاي اقتصادي نه تنها در توسعه ظرفيت ها و توانايي هاي زنان، بلكه در فرآيند توسعه اقتصادي و اجتماعي جامعه نقش كليدي داشته و دارد. در اين مقاله تاثير جمعيت زنان، جمعيت مردان، درآمد و تورم بر شاخص كلي فضاي كسب و كار براي 7 كشور منتخب درحال توسعه (به ويژه ايران) طي دوره زماني 2006 تا 2013 مورد مطالعه قرار گرفته است و براي برآورد اثرات متغيرها، از تكنيك هم انباشتگي پانلي به شيوه حداقل مربعات معمولي پويا (DOLS) استفاده شده است. نتايج حاصله حاكي از آن است كه متغيرهاي جمعيت زنان و مردان داراي تاثير مثبت و معني دار بر شاخص كلي فضاي كسب و كار مي باشند و براساس نتايج رگرسيوني، زنان در كنار مردان نقش قبل توجهي را در بهبود فضاي كسب و كار ايفا مي كنند، ولي با اين وجود، ضريب تاثيرگذاري جمعيت زنان كمتر از جمعيت مردان مي باشد، كه اين امر با شرايط فضاي كسب و كار كشورهاي مورد بررسي كاملا همخواني دارد.