فرهنگ آموزش و پرورش سايه: جستاري بر اثرات تدريس خصوصي در نظام آموزشي

تدريس خصوصي يا آموزشي و پرورش سايه در چند دهه ي اخير مورد توجه مربيان تربيتي، كارشناسان، صاحبنظران و سياستگذاران آموزشي جهان قرار گرفته است. تدريس خصوصي پديده اي است با سابقه ي طولاني كه ريشه در بسياري از فرهنگها دارد. آموزشي خصوصي در كشورهاي مختلف ويژگيهاي متفاوتي دارد ولي تبديل به پديدهاي جهاني شده است. طي دهه هاي اخير اين گونه آموزشي به شكلي اساسي گسترش يافته و خود به صورت نظامي مستقل درآمده است. اين واقعيات لزوم توجه بيشتر به ان را روشن ميسازد. سياستگذاران و برنامه ريزان آموزشي بايد با نظام «آموزشي و پرورش سايه» (تدريس خصوصي) رويارو شوند تا بتوانند رهيافتها و واكنشهاي مناسب را در حوزه ي عملكرد خود براي آن بيابند. هدف آنان نبايد فقط كنترل و نظارت بر آموزشي و پرورش سايه باشد بلكه بايد آگاه شوند كه ميتوان درسي هاي فراواني نيز از آن آموخت (بري، ترجمه ي معدن دار، 1392). تدريس خصوصي در حال حاضر مورد توجه بيشتر قرار گرفته است و اگر چه محاسن و مزايايي براي هر نظام آموزشي دارد، پژوهش هاي انجام شده نشانگر چالش ها و مسائل پيش رو در اين زمينه اند. آشكار است كه تدريس خصوصي به نفسه نه خوب است و نه بد، نكته ي مهم آن است كه چگونه و در چه شرايطي فراهم شده است. در اين نوشتار بر آنيم كه به فرهنگ آموزشي و پرورش سايه (تدريس خصوصي) بپردازيم.