مكتب خانه ، پناهگاه چند پايه: آموزش كلاس هاي درس چند پايه

آموزش و پرورش يك حق عمومي است. عمليات مربوط به اين حوزه ي مهم در زمره ي مسئوليت هاي جامعه در كليت آن و در قلمرو سياستهاي عمومي و دولتي به طور خاص قرار مي گيرد كه مي تواند به عنوان عاملي براي عدالت مورد توجه قرار گيرد. بنابراين، شرايط اقليمي، منطقه اي، جمعيت كم و بسيار پراكنده، مشكلات اقتصادي و نياز به نيروي كار كودكان به عنوان يك منبع درآمد نمي تواند مانع ارائه ي خدمات مناسب آموزشي باشد (آقازاده و فضلي، 1384: 1). هر كودكي براي آموزش وپرورش حقي دارد. كلاسهاي چند پايه و مدارس تك معلمي در مناطق دوردست دسترسي به اين حق را ممكن كرده اند؛ اگر قصد ما دستيابي به آموزش براي همه است. چالش ها با كلاس هاي چند پايه و مدارس تك معلمي اجتناب ناپذير خواهند بود. اين مسئله با كودكاني كه در جوامع بسيار پراكنده زندگي مي كنند، دختراني كه به دلايلي بايد حتماً در مدارس محل اقامت خود به تحصيل بپردازند، اقليت هاي نژادي كه ترجيح ميدهند فرزندانشان در ميان خودشان تحصيل كنند و همچنين كودكاني كه در مناطق كوهستاني و دور از دسترس زندگي مي كنند ارتباط فراوان دارد (والاس و مثوث، 1384: 11) تدريس چند پايه هاي داراي مباني فلسفي ويژه ي خود است. از نظر فلسفي كلاس هاي چند پايه به منظور بهبود رشت شناختي و اجتماعي دانش آموزان و كاهش رفتارهاي ضد اجتماعي به وجود مي آيند. از سوي ديگر، بنا به دلايلي اداري هم چون كاهش جمعيت دانش آموزي، نيازهاي اداري - مالي موقعيت جغرافيايي اين كلاس ها تشكيل مي شوند. بر همين اساس، يكي از اقدامات مؤثر بر اين تجديد حيات شبكه ي مدارس ابتدايي براي ايجاد امكان دسترسي همگاني به مراكز آموزش و پذيرش تعداد بيشتر كودكان، تشكيل كلاس هاي چند پايه در صورت لزوم است (آقازاده و فضلي، 1384: 1).