بينامتني ديني (قرآن ، انجيل ، و تورات) با رويكرد مفهوم مقاومت در اشعار محمود درويش و قيصر امين پور

بينامتني نظريه اي است كه با آن مي توان ميان متن قديم و جديد ارتباط برقرار كرد و بر غناي اثر ادبي افزود .به اين دليل، اين پژوهش در نظر دارد با روش توصيفي و تحليلي، اثر بينامتني ديني را با رويكرد مفهومي مقاومت و با تاكيد بر نظريه «كريستوا»، در اشعار مقاومت محمود درويش، شاعر فلسطيني، و قيصر امين پور، شاعر ايراني، را مورد بازبيني قرار دهد. بينامتني حوزه هاي بسياري دارد اما از آنجا كه شاعران مذكور دريافته اند قرآن، كتاب هاي آسماني و شخصيت هاي ديني، منبع مهمي براي آزادي انسان ها هستند، با استفاده از بينامتني ديني مردم را به جهاد عليه دشمن دعوت كرده اند، هرچند درويش از منابع يهودي ومسيحي به صورت نفي متوازي و كلي بيشتر استفاده كرده است و امين پور از نفي متوازي و جزيي بهره برده است .بينامتني در اشعار درويش نسبت به امين پور، وضوح بيشتري دارد.كاربرد بينامتني ديني در سه حوزه اسلام، مسيحيت و يهود، بيانگر تعامل دو شاعر با اين اديان است واختلاط ديني كه درويش و امين پور در اشعار خود به كاربرده اند، امري است كه دولت ها مي توانند در سايه آن اختلافات مذهبي خود را كنارگذارند و به نوعي همزيستي مسالمت آميز دست يابند.