بازتاب تكرار در سروده هاي سعاد الصباح و نادر نادرپور

شگرد ادبي تكرار، جهت القاي موسيقي كلام و انسجام متن، كاركردي برجسته دارد. اين عنصر بلاغي در شعر معاصر، نقشي فراتر از شعر كلاسيك ايفا مي كند زيرا در شعر نو، وظيفه انتقال احساسات و عواطف دروني و ايجاد آهنگ دراماتيك، بر عملكردهاي تكرار افزوده شده است. جستار حاضر، بر آن است تا انواع تكرار را در دو دفتر شعري «رسائل من الزمن الجميل» از «سعاد صباح» و «گياه و سنگ نه، آتش» از «نادر نادرپور» بررسي كند. از جمله دستاوردهاي پژوهش، اين است كه تكرارِ سازه هاي نحوي در سطوح صامت، مصوت، هجا، واژه، تركيب هاي اضافي، جمله هاي خبري و انشايي، در سروده هاي اين دو شاعر بروز يافته است كه كاربستِ هركدام، به متمركز شدن دلالت در ذهن خواننده، تداوم يك عمل يا حالت و برجسته سازي مضمون مي انجامد.