تأثير آموزش مقابله درمانگري بر سلامت عمومي زنان باردار داراي ريسك بالاي ناهنجاري‌هاي ژنتيكي در جنين

The Effects of Coping Therapy on General Health of Pregnant Women with High Risk of Genetics Abnormalities in their Fetus

مقدمه: تغييرات فيزيولوژيكي در دوران بارداري منجر به فشارهاي رواني مي گردد. بنابراين به كارگيري فنون مقابله شناختي، رفتاري و عاطفي در مواجهه با فشارهاي رواني ناشي از اين تغييرات لازم است. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثيرآموزش مقابله درمانگري بر سلامت عمومي زنان باردار داراي ريسك بالاي ناهنجاري هاي ژنتيكي در جنين صورت گرفته است. روش بررسي: اين پژوهش به صورت نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون انجام گرفت. تعداد 30 نفر از زنان بارداري كه آزمايش هاي غربالگري آن ها نشان دهنده احتمال وجود اختلالات ژنتيكيِ در جنين بود به صورت تصادفي از ميان مراجعين به كلينيك تخصصي ژنتيك خاتم الانبياي يزد، انتخاب و به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند، از هر دو گروه پيش آزمون سلامت عمومي (GHQ گرفته شد، سپس گروه آزمايش، طي هشت جلسه 120 دقيقه اي تحت آموزش مقابله درمان گري قرار گرفت و پس از اتمام آموزش، از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: آموزش مقابله درمانگري در گروه آزمون باعث بهبود معني دار آماري در نمره كلي سلامت عمومي اين گروه در مقايسه با گروه كنترل بود بعلاوه نتايج نشان دهنده كاهش اضطراب، افسردگي، علائم جسماني و همچنين بهبود كاركرد اجتماعي به نسبت قبل از آموزش در گروه آزمون در مقايسه با گروه كنترل بود. نتيجه گيري: آموزش مقابله درمانگري مي تواند باعث بهبود سلامت عمومي زنان باردار داراي ريسك بالاي ناهنجاري هاي ژنتيكي در جنين شود؛ بنابراين با ارائه دوره هاي آموزشي و توجيهي به زنان جامعه هدف مي توان علاوه بر بهبود شاخص هاي سلامت عمومي، از تأثير عوارض احتماليِ استرس بر جنين نيز جلوگيري كرد.

Introduction: The physiological changes in pregnancy lead to the psychological pressures. Therefore, there is a need for applying cognitive behavioral and emotional confronting to encounter these problems. The present research investigated the effect of coping therapy on general health of pregnant women with high risk of genetic abnormalities in their fetus. Methods: The present study was a semi experimental research. Pre and post tests were used to investigate coping therapy between 30 pregnant women who were referred to Khatomolanbia Genetic Clinic, Yazd, Iran. All the women had pregnancy screening test with high risk of genetics abnormalities in their fetus. They were divided randomly into two groups of case and controls. The test of GHQ was performed in both groups, then the case groups went under 8 sessions of teaching coping therapy each lasting 120 min. After finishing the sessions, post test was performed and analyzing the data using descriptive statistical index and covariance analysis test. Results: Teaching coping therapy to case group caused improvement in their GHQ mark, and this change was significantly different from the change in the GHQ mark of control group. In addition, there was a significant decrease in anxiety, depression and physical signs and an improvement of social function in case group compare to the control group. Discussion: Teaching coping therapy can improve the general health of pregnant women with high risk of genetic abnormalities in their fetus. Therefore, presenting educational courses to the women can improve their general health indices in addition to preventing the probable effects of stress on fetus.