مكان يابي سوله هاي مديريت بحران در سطح منطقه يك شهر تهران

در ساليان اخير احداث پايگاه هاي پشتيباني مديريت بحران در دستور كار سازمان پيشگيري و مديريت بحران قرار گرفته است. يكي از موارد مهم قبل از ايجاد اين پايگاهها، مطالعه، بررسي و انتخاب مكان جغرافيايي مناسب براي استقرار اين نوع كاربري است. مكاني كه در شرايط بحراني محلي ايمن براي پايگاه باشد و در شرايط عادي نيز كارايي هاي مختلف داشته باشد. پژوهش حاضر، به لحاظ هدف از نوع كاربردي است كه با استفاده از روش توصيفي- تحليلي صورت گرفته است. اين پژوهش به دنبال يافتن بهترين مكان براي پايگاه هاي پشتيباني مديريت بحران منطقه يك تهران است. بدين منظور ابتدا عوامل و معيارهاي موثر در مكان يابي مراكز امدادرساني در هنگام وقوع بحران شناسايي شد. سپس براي تعيين اهميت و ارزش هر يك از معيارها و عناصر موثر در تصميم از مدل AHP استفاده شد. سپس پرسشنامه اي طراحي و در بين كارشناسان و متخصصين توزيع گرديد. در مرحله بعد با استفاده از روش فرآيند تحليل سلسله مراتبي و نرم افزار Expert Choice وزن هر يك از معيار ها و عناصر تصميم، تعيين گرديد. در مرحله بعد كليه لايه هاي اطلاعاتي در سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) به رستر تبديل شده و با استفاده از روش Index overlay لايه ها با يكديگر تركيب شدند و 10 موقعيت به عنوان بهترين مكان پايگاههاي پشتيباني مديريت بحران در منطقه يك تهران پيشنهاد شد. همچنين نتايج نشان داد كه سوله هاي مديريت بحران در سطح منطقه به صورت مناسب و اصولي مكان يابي نشده و از آن مهم تر اين كه تعداد اين مراكز بسيار كم مي باشد.