بررسي تغييرات شوري بخشي از اراضي تركمن صحرا با بهره گيري از روش هاي ميان يابي

ارزيابي وضعيت شوري يك منطقه، گامي مهم براي مديريت اراضي محسوب مي گردد. اين پژوهش در بخشي از اراضي دشت تركمن صحرا واقع در استان گلستان كه رژيم رطوبتي خاك اريديك است، به منظور ارزيابي تغييرات شوري در سال هاي 1355، 1368 و 1392 انجام شد. بدين منظور از 2 روش زمين آماري (كريجينگ معمولي و كوكريجينگ) و 4 روش جبري (عكس فاصله، تابع شعاعي، تخمين گر عام و تخمين گر موضعي) در برآورد مقدار شوري در اعماق ۵۰-0، 100-50 و 150-100 سانتي متري استفاده گرديد. نتايج نشان داد درصد اراضي با شوري بيش از 32 دسي زيمنس بر متر از 95/8 درصد در سال 1355 به 22/45 درصد در سال 1392 افزايش يافته است. به نظر مي رسد در طي اين دوره 37 ساله، مديريت و بهره برداري غيراصولي از منابع آب و خاك منجر به افزايش شوري در اين خاك ها گشته، بنابراين پيشنهاد مي گردد با استفاده از روش هاي مختلف و اقدامات مديريتي مناسب، روند افزايشي شوري خاك هاي منطقه پايش و كنترل گردد.