رابطه بين نمايه توده بدني (BMI) با پيامدهاي بارداري مادران آسيب پذير

Relationship between body mass index (BMI) and pregnancy outcomes in vulnerable pregnant women

مقدمه: در مجامع بين المللي به شناسايي عوامل خطر مادري و رفع آنها به ويژه در گروه‌هاي آسيب پذير با هدف بهبود پيامدهاي مادر و نوزاد تاكيد شده و نمايه توده بدني ابتداي بارداري به عنوان يكي از عوامل پيش بيني كننده پيامدهاي بارداري شناخته شده و اين مطالعه با هدف بررسي نمايه توده بدني در زنان باردار آسيب پذير و ارتباط آن با پيامدهاي بارداري انجام گرفت. مواد و روش كار: 400 زن باردار آسيب پذير كه جهت ختم بارداري به مراكز درماني منتخب در شهر تهران مراجعه كرده بودند، در اين پژوهش مقطعي- تحليلي شركت نمودند. مراكز مذكور از طريق نمونه‌گيري خوشه‌اي– تصادفي انتخاب شده بودند. داده‌ها از طريق مصاحبه و مستندات پرونده پزشكي مادران، جمع آوري شدند. يافته ها: 31 درصد مادران آسيب پذير داراي اضافه وزن و 13 درصد آنها مبتلا به چاقي بودند. مادران داراي نمايه بدني طبيعي 29/2 برابر (14/10-51/0) و 68/ 6 برابر (63/18-36/2) به ترتيب نسبت به زنان باردار مبتلا به اضافه وزن و چاقي با بخت كمتري ابتلا به بيماري ديابت داشتند. همچنين مادران مبتلا به اضافه وزن و چاق به ترتيب 31/2 برابر (65/12-38/0) و 63/4 برابر (38/15-40/1) نسبت به زنان داراي نمايه توده بدني طبيعي بخت ابتلا به فشار خون بارداري را داشتند. بحث و نتيجه گيري: اين يافته ها اهميت توجه به سبك زندگي زنان آسيب پذير در زمان ارايه مراقبت بارداري را به منظور بهبود پيامدهاي بارداري برجسته مي نمايد.

Objective (s): Improving maternal and neonatal care is a priority. In early pregnancy body mass index is an important predictor of pregnancy outcomes. The aim of this study was to investigate the relationship between BMI and pregnancy outcomes among vulnerable women in Tehran, Iran. Methods: A cross-sectional study was conducted through cluster sampling. Nine hospitals randomly selected from five regions of Tehran including north, south, east, west and the city center. Four hundred pregnant women with low socio-economic status attending to these selected hospitals were included in the study. Data were collected using a valid questionnaire and medical records. Results: In all 31% percent of vulnerable pregnant women were overweight (BMI=25-29.9 kg/m2) and 13% were obese (BMI?30 kg/m2). The adjusted odd ratio for diabetes was higher in obese [OR: 6.68, 95% CI: 2.36-18.63] and overweight women [OR: 2.29, 95% CI: 0.51-10.14] compared to mothers with normal BMI. Also compared to women with normal BMI the adjusted odd ratio for pregnancy hypertension was higher in obese [OR: 4.63, 95% CI: 1.40-15.38] and overweight [OR: 2.31, 95% CI: 0.38-12.65] women. Conclusion: The finding suggests that to improve pregnancy outcomes in vulnerable women, there is need to pay special attention to life style issues in this population during prenatal care.