اثر 12 هفته تمرين مقاومتي بر‌ هايپرتروفي قلب، سطح گلوكز، انسولين و شاخص مقاومت به انسولين در رت‌هاي ديابتي‌شده با STZ

The Effect of 12-Week Resistance Training on Cardiac Hypertrophy, Glucose Level, Insulin, and Insulin Resistance Index in STZ-Induced Diabetic Rats

زمینه و هدف: دیابت نوع 2 به‌عنوان یك عامل خطر برای بیماری قلبی به شمار می‌رود و سهم عمده‌ای در مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی - عروقی دارد. در پژوهش حاضر تأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی بر ‌هایپرتروفی قلب، سطح گلوكز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی‌شده با STZ بررسی گردید. روش بررسی: ۱۶ سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزن20±200 گرم) به‌‌صورت تصادفی به دو گروه دیابتی كنترل (8 سر) و دیابتی مقاومتی (8 سر) تقسیم شدند. گروه تمرین دیابتی مقاومتی، 12 هفته تمرین مقاومتی را اجرا كردند و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی، رت‌ها بیهوش و كشته شدند. متغیرهای مورد نظر در رت‌ها (وزن بدن ، وزن قلب، وزن بطن چپ، درصد وزن قلب به وزن بدن، درصد وزن بطن چپ به وزن قلب، ضربان قلب حالت استراحت، میزان گلوگز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین) اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از آزمون تی برای گروه‌های مستقل در سطح معنی‌داری، 05/0p≤ استفاده گردید. یافته‌ها: بین میانگین وزن قلب (050/0p=)، وزن بطن چپ (002/0p=)، میزان گلوگز (000/0p=)، انسولین (000/0p=) و ضربان قلب حالت استراحت (021/0p=) در گروه دیابتی مقاومتی نسبت به گروه دیابتی كنترل، تفاوت معنی‌داری وجود داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به‌‌نظر می‌رسد تمرین مقاومتی به‌‌عنوان یك استراتژی مهم در جهت بهبود ساختار و عملكرد قلب دیابتی‌ها بوده و می‌تواند به‌‌عنوان یك روش مداخله‌ای تأثیرگذار مورد توجه قرار گیرد.

Background and Objectives: Type 2 diabetes is a risk factor for heart disease and has a major contribution in mortality due to cardiovascular diseases. In the present study, the effect of 12-week resistance training was investigated on cardiac hypertrophy, glucose, level, insulin, and insulin resistance index in STZ-induced diabetic rats. Methods: A total of 16 male Wistar rats (mean weight, 200±20g) were randomly divided into two groups of diabetic control and (N= 8), diabetic resistance (N= 8). The diabetic resistance training group performed a 12-week resistance training, and 48 hours after the end of the last training session, the rats were anesthetized and euthanized. The variables of interest (body weight, heart weight, left ventricular weight, percentage of heart weight to body weight, percentage of left ventricular weight to heart weight, resting heart rate, level of glucose, insulin, and insulin resistance index), were measured. Data analysis was performed using independent samples t-test at significance level of p≤0.05. Results: There was a significant difference among mean heart weight (p=0.050), left ventricular weight (p=0.002), level of glucose (p=0/000), insulin (p=0.000), and resting heart rate (p=0.021) in the resistance diabetic group compared to the control diabetic group. Conclusion: According to the results of the present study, it seems that resistance training is an important strategy to improve the structure and function of the heart in diabetics and it can be considered as an effective intervention method.