تخمين بيكاري پنهان در صنايع كارخانه اي ايران

هدف اين تحقيق تخمين ميزان نيروي كار پنهان در صنايع كارخانه اي ايران بوده است. براي اين هدف از پانلي از 22 صنعت كارخانه اي ايران براساس كدهاي دو رقمي SIC طي دوره زماني سال هاي 91-1374، استفاده شده است. حداقل نيروي كار لازم جهت توليد مقدار معين محصول را ميزان بهينه اشتغال در نظر گرفته ايم. براي محاسبه ميزان بهينه اشتغال، ابتدا تابع مرزي اشتغال برآورد و سپس با مقايسه ،ميزان بهينه اشتغال و ميزان واقعي آن، بيكاري پنهان تخمين زده شد. بنگاه ها تمايل دارند كمترين ميزان نيروي كار را به خدمت گيرند، اما در عمل نيروي كار استخدام شده بيش از آن مقداري است كه براي توليد ميزان مشخصي از محصول لازم است. براي اين كار پس از تخمين نيروي كار بهينه تخمين، اشتغال واقعي با اشتغال بهينه مقايسه و مازاد آن كه مبين بيكاران پنهان هستند، محاسبه شد. براي تخمين كشش اشتغال نسبت به دستمزد، مقدار توليد و ميزان سرمايه از تابع كاب- داگلاس استفاده شده است. نتيچه مطالعه نشان مي دهد كه همه صنايع ايران با بيكاري پنهان مواجه هستند. متوسط بيكاري پنهان در صنايع كارخانه اي ايران بيش از 47 درصد تخمين زده شده است. بيشترين بيكاري پنهان در گروه صنايع متفرقه ( 75 درصد) و پس از آن صنايع كاني غيرقلزي (8/74 درصد) بوده و كمترين آن هم مربوط به صنايع نساجي، پوشاك و چرم (2 درصد) و صنايع چوب (6 درصد) است. ميزان بيكاري پنهان در صنايع توليدكننده فلزات اساسي بييش از 53 درصد و در صنايع ماشين آلات برقي و غير برقي و وسائط حمل ونقل نيز بيش از 58 درصد بوده است. بالا بودن نيروي كار مازاد نه تنها موجب عدم كارايي و بهره وري در اين صنايع شده، بلكه هزينه توليد آنها را بالا برده و از توان رقابتي آنها مي كاهد.