نقش تصوف شهري عامه در تحولات سياسي و اجتماعي آناتولي در سده هاي هفتم و هشتم هجري

سده هاي هفتم و هشتم هجري از ادواري بود كه تصوف و طريقت هاي مختلف صوفيانه از نقش پررنگي برخوردار بوده اند. اين امر در آناتولي به صورت بارزتري نمايان بود. با بررسي طريقت هاي فعال مختلف اين دوره، معلوم مي شود كه برخي از آنها خصوصيات و ويژگي هاي مشتركي داشته اند و جريان مشتركي را شكل داده بودند كه ما از آن با عنوان «تصوف شهري غيرحكومتي» نام برده ايم. اين نوع تصوف، از زبان پيچيده اي برخوردار نبود و سعي داشت با بياني ساده و همه فهم، به مقاصد اخلاقي و اجتماعي خود دست يابد. اين نوع تصوف، بر عرصه عمل بيشتر از نظر تاكيد داشته است و آن را در هم جوشي با طبقات مختلف عامه مردم نشان مي داد. دومين ويژگي مهم اين نوع تصوف، شهري بودن آن است كه ناشي از پيوند تنگاتنگ آن با طبقات اصناف و پيشه وران شهري بود. در اين پژوهش، آن را در سه كاركرد سياسي، اجتماعي و اقتصادي مورد ارزيابي قرار داديم.