تاثير كاربرد كودهاي ريزمغذي بر عملكرد و اجزاي عملكرد بذر گياه سياه دانه (Nigella sativa L.) در تنش شوري

سياه دانه به دليل اثرگذاري هاي مختلف درماني، از ديرباز به عنوان گياه دارويي مورد توجه بوده است. به منظور بررسي تاثير كاربرد كودهاي ريزمغذي آهن و روي بر عملكرد و اجزاي عملكرد بذر گياه سياه دانه در تنش شوري آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال زراعي 93-1392 در اصفهان انجام گرفت. تيمار شوري آب آبياري در سه سطح شاهد، 5/3 و 5 دسي زيمنس بر متر و محلول پاشي دو عنصر روي و آهن در سه سطح 0 (شاهد)، 1/0 درصد و 2/0 درصد در نظر گرفته شد. در اين پژوهش چهارده صفت مربوط به رشد گياه اندازه گيري و محاسبه شدند. نتايج تجزيه داده ها نشان داد كه شوري آب آبياري بر بيشتر صفات اثر معني دار داشت. بر پايه جدول مقايسه ميانگين ها شوري آب آبياري باعث كاهش صفات اصلي مربوط به عملكرد دانه در سياه دانه شد. با افزايش شوري از شاهد به 5 دسي زيمنس بر متر، عملكرد بذر و عملكرد زيست توده (بيوماس) به ترتيب 70 و 67 درصد كاهش يافتند و ميزان بذرهاي پوك يا بارور غير عادي تا بيش از 5/1 برابر افزايش يافت. بر پايه جدول مقايسه ميانگين ها، تاثير محلول پاشي دو عنصر روي و آهن بر صفات مورد اندازه گيري روند نامشخصي را نشان داد. آزمايش هاي تكميلي خاك نشان داد به رغم مشاهده نشانه هاي كمبود در تحقيقات پيشين در كشتزار، موجودي اين دو عنصر در خاك بيش ازحد نياز بوده و تاكيد بر وجود پيشينه كمبود در اين گياه در تعيين نياز به اين دو عنصر كارآمد نيست.