بررسي نقش پيش بيني كننده سرمايه روان‌شناختي و انگيزش شغلي در ارتقاء بهره‌وري كاركنان(مطالعه موردي: شركت زغال‌سنگ طبس)

يكي از مهم ترين اهداف در هر سازمان ارتقاي سطح بهره‌وري آن است و با توجه به اين كه انسان در ايجاد بهره‌وري نقش محوري دارد هدف پژوهش حاضر بررسي نقش پيش بيني كننده سرمايه روان شناختي و انگيزش شغلي در ارتقاي بهره وري كاركنان مي باشد. روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است.جامعه آماري آن شامل كليه كاركنان شاغل شركت زغال سنگ طبس در سال 1394 مي باشد. كه تعداد آنها500نفر بود ،از اين تعداد 217 نفر به روش در دسترس به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسش نامه هاي سرمايه روان شناختي لوتانز (2007)، پرسش نامه رجحان شغلي امابايل و همكاران(1994) و پرسش نامه بهره وري نيروي انساني براساس مدل آچيو توسط هرسي و گلداسميت (1980) استفاده شده است. جهت تجزيه و تحليل داده ها در سطح آمار استنباطي از آزمون هاي ضريب همبستگي و رگرسيون گام به گام و تحليل مسير استفاده شده است. يافته ها نشان مي دهد از روي متغيرهاي سرمايه روان شناختي و انگيزش شغلي به ميزان 9/72 درصد مي توان متغير بهره وري كاركنان را پيش بيني كرد. بين تمام ابعاد سرمايه روان شناختي با بهره وري شغلي رابطۀ مثبت و معني داري وجود دارد و انگيزش در رابطه ي بين سرمايه روان شناختي با بهره وري شغلي نقش واسطه اي ايفا مي نمايد.