بررسي تطبيقي ترجمه هاي انگليسي قرآن آربري ، شاكر و قرايي از آيات منتخب سوره رعد

قرآن كتابي است با زيبايي ظاهري و عمق معنايي تكرار ناشدني و هر ترجمه تلاشي است بشري جهت انتقال اين اثر الهي به مخاطبان و از آنجايي كه اين فرآيند خالي از كاستي نيست، پالايش ترجمه هاي قرآن جهت هر چه روزآمدتر كردن آنها امري لازم و ضروري مي نمايد تا پيام قرآن با كمترين خلل به گوش جهانيان برسد. اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي به مقايسه سه ترجمه انگليسي قرآن كريم توسط آربري، شاكر و قرايي از آيات 2، 4 و 16 سوره مباركه رعد، از جهت واژگان و ساختار مي پردازد. نتايج اين تطبيق موردي نشان مي دهد كه آربري با پايبندي به صورت الفاظ متن اصلي كوشيده تا بار ادبي و زبان كهن و موجز قرآن را در ترجمه منتقل كند. اما اين مبداگرايي ضمن كاستن از قابليت ارتباطي ترجمه اش، سبب شده وي بدون در نظر گرفتن بطون قرآن و تطورات واژگان و تنها بر مبناي ظاهر آنها قضاوت كند. قضاوتي كه منجر به دخل و تصرف در حقيقت كلام الهي شده است. در مقابل، شاكر با گرايش به سمت خواننده، انتقال معنا را به تقيد به ظاهر الفاظ ترجيح داده است. اين رويكرد باطن گرايانه، گاه به عدم تبعيت از اصل مطابقت در ترجمه انجاميده است. در اين ميان قرايي ضمن پايبندي به صورت متن اصلي، در ترجمه اي عبارت به عبارت، حقايق قرآن را در قالب ادبياتي امروزين به مخاطب عرضه كرده است و حاصل تلاشش ترجمه اي است روان، با كمترين ميزان اختلاف نسبت به متن اصلي.