بررسي كيفي وضعيت زندگي زنان داراي رابطه هم خانگي با جنس مخالف

مقدمه: با توجه به پيدايش شكل هاي نوين روابط پيش از ازدواج در ساليان اخير در ميان جوانان، اين مطالعه با هدف بررسي كيفي وضعيت زندگي زنان داراي رابطه هم خانگي پيش از ازدواج انجام گرفت. روش: در اين مطالعه، روش شناسي كيفي به عنوان روش شناسي غالب انتخاب شد. جهت يافتن افراد نمونه از روش نمونه گيري گلوله برفي بهره گرفته شد. پس از يافتن چند نمونه نخست از راه دوستان و آشنايان، همان نمونه ها پس از مصاحبه و فرايند جلب اعتماد، رابط و واسطي شدند براي آشنايي و مصاحبه با نفرات بعدي. براي گردآوري داده ها از 19 زن كه داراي رابطه هم خانگي بودند، مصاحبه عميق و نيمه ساختار يافته انجام گرفت. زنان شركت كننده بيش تر در شهرهاي بندرعباس، كرمان و تهران سكونت داشتند. داده هاي بدست آمده با رويكرد تفسيري تحليل شدند. يافته ها: بر اساس تفسيرهاي انجام شده در مورد داده ها چندين مقوله در زمينه وضعيت زنان هم خانه بدست آمد: رضايت نسبي از رابطه، تعهد متقابل ضعيف، كيفيت پايين رابطه، ترس از قضاوت خانواده و جامعه، آسيب هاي شخصي، رابطه معامله گونه و نداشتن تصميم براي ازدواج. بحث و نتيجه گيري: شيوع آرام و خزنده روابط هم خانگي در زندگي جوانان ايراني، آمار بالاي طلاق، وفور خيانت هاي عاطفي و جنسي افراد متاهل و شيوع سبك هاي غربي روابط پيش از ازدواج همگي بنيان خانواده ايراني را نشانه رفته اند و حل اين معضلات نيازمند عزم جدي مسئولان و كارشناسان در سطح كلان جهت بازنگري در سياست گذاري هاي شغلي، اقتصادي، ازدواج، برنامه هاي تلويزيوني و حوزه فرهنگ مي باشد.