اقتصاد هنر و نقش آن در حفظ و اعتلاي هنر شيشه گري

صنايع دستي امروزہ ما بخصوصں صنايع شيشه و هنرهاي وابسته به آن با كيفيتي كه در دوران گذشته عرضه و توليد مي شود بسيار تفاوت دارد. در صورتي كه ميزان اطلاعات و بكارگيري از پيشرفت هاي صنعتي در حال حاضر بيشتر از هر زمان ديگر مي باشد ولي دليل استفاده از شيوه و فنون سنتي و قديمي كه هنوز در ميان شيشه گران و توليد كنندگان آثار هنري شيشه اي مرسوم مي باشد چه عاملي است؟ در صورتي كه امكانات جديدتر باعث راحتي و سهولت توليد و تكثير مي شوند. در بررسي هاي ميداني از چندين كارگاه بزرگ توليد شيشه دستي و كارگاه هاي نقاشي شيشه و تراش كه عمدتاً در شهر تهران متمركز مي باشد. مي توان اين نظر را داد كه اين كارگاه ها زير نظر افرادي اداره مي شوند كه به طور كامل با اين تكنولوزي ها آشنايي ندارند، به شيوه اي اين اثار توليد مي شوند كه سينه به سينه و كاملا تجربي هستند. بدين معنا كه در آزمون و خطا هنرمند در حين عمل، متوجه يكسري قوانين ثابت شده و آن را تكرار مي كند. در اين صورت ما با ميزان كم خلاقيت و تنوع در آثار هنري مواجه خواهيم شد و از سوي ديگر رقابت با آثار شيشه اي خارجي را تا حدي از دست خواهيم داد، حال انكه اين مسايل مهمترين بخش، يعني اقتصاد اين هنر صنعت را تحت تأثير قرار مي دهد. اگر چه عوامل ديگري هم در چرخه اقتصادي اين هنر دخيل مي باشند كه در اين پژوهش بدان پرداخته خواهد شد، ولي مهمترين راه حل مسله را مي توان، آگاه كردن هنرمندي كه مسبب اوليه اين چرخه دانست، تا او قادر باشد. اثار هنري خود را با تمامي مزايا و اعتبارات توليدي خود به بازار عرضه كند. در اين مقاله سعي بر آن شده است به بيان مشكلات و مسايلي كه در پيش روي هنرمندان و توليد كنندگان هنر هاي مربوط به شيشه پرداخته و اين گفته حاوي نكته مهمي است: قبل از پرداختن مستقيم به راه حل، بايد به خود مسئله برگشت و براي فهم آن زمان گذاشت. در واقع مسئله در ابتدا، فهم خود مسئله است.