نگرشي نوين در ارزيابي ژئومورفوسايتها و ژئوسايتها در ايران

ژئوتوريسم بخشي از توريسم طبيعي است كه تكيه بر منابع طبيعي و زمينشناسي دارد. ژئوسايتها و ژئومورفوسايتها بهعنوان زيربناي تنوع زمينشناختي هميشه مدنظر گردشگران ژئومورفولوژي و زمينشناسي بوده است. از اين رو براي پتانسيليابي ژئوتوريسم يك منطقه و يا قابليتسنجي توريستي ژئوپاركها، در ايران و جهان محققين همواره به دنبال ارزيابي ژئوسايتها و ژئومورفوسايتهاي آن منطقه بودهاند. هدف از تحقيق حاضر، بررسي روشهاي ارزيابي موجود و معرفي يك روش جامع براي مناطق ژئومورفوتوريسمي در ايران است. روششناسي تحقيق بر مبناي تطبيقي - تحليلي است. به اين صورت كه تعداد زيادي از روشهاي ارزيابي ژئوسايتها و ژئومورفوسايتها را تا سال 2015 ،گردآوري و كنار هم قرار داده و با مقايسه آنها، نقاط ضعف و قوت آنها استخراج و يك روش كاملتري كه بتواند نواقص را برطرف كند معرفي ميشود. آنچه از تحقيق حاضر برميآيد اين است كهروش كومانسكو كاملترين روش براي ارزيابي ژئومورفوسايتها در حال حاضر ميباشد، با ذكر اين نكته كه در ارزيابي نقش خدماتي ژئومورفوسايتها ضعيف عمل كرده است. روشهاي پرالونگ، لويس كوبالي كوا، بريلها و فاسولاس در مرتبههاي بعدي اهميت قرار ميگيرند، هرچند آنها نيز در قسمتهايي تمام پتانسيل يك ژئومورفوسايت را نشان نميدهند. اكثر روشهاي كار شده در ايران روشي جامع براي ارزيابي ژئومورفوسايتها نيست. به همين منظور روشي براي ارزيابي ژئوسايتها و ژئومورفوسايتها پيشنهاد ميشود تا نواقص موجود در روشهاي قبلي مرتفع گردد.