اثر تغذيه روغن سوياي اكسيد شده و هسته انار بر ظرفيت آنتي اكسيداني، فعاليت آنزيمي و فاكتور هاي التهابي خون بزهاي سانن در پيرامون زايش

تاثير روغن اكسيد شده سويا و هسته انار بر وضعيت آنتي اكسيداني و عوارض ناشي از استرس اكسيداتيو پيرامون زايش در بز هاي سانن، 3 هفته قبل و بعد از زايش مورد بررسي قرار گرفت. تيمار ها شامل 1) جيره پايه به همراه 4 درصد روغن سويا، 2) 4 در صد روغن اكسيد شده سويا، 3) 4 در صد روغن اكسيد شده سويا و 8 درصد هسته انار آسياب شده بود. سه روز پس از زايش جيره هاي آزمايشي با يك جيره يكسان جايگزين شد. غلظت فاكتور روماتوئيد(RF)، پروتئين التهابي حاد(CRP)، مالون دي آلدهيد(MDA)، ظرفيت آنتي اكسيداني خون(TAC)، فعاليت آلكالين فسفاتاز(ALP)، كراتين كيناز(CK)، آلانين آمينو ترانسفراز(ALT)، آسپارتات آمينو ترانسفراز(AST) و لاكتات دهيدروژناز(LDH) دو هفته پس از اعمال تيمار، در اثر تيمار 2 نسبت به تيمار 1 داراي الگوي افزايشي و در اثر تيمار 3 نسبت به تيمار 2، داراي روند كاهشي بود. الگوي افزايشي در فراسنجه هاي CRP،ALT ،MDA و ALP و روند كاهشي مذكور براي فراسنجه هاي RF، TAS، CRP و ALP معني دار بود. الگوي اثر تيمارها دو هفته پس از اعمال جيره يكسان، در كليه فراسنجه هاي مذكور به جز كراتين كيناز، فاكتور روماتوئيد، مالون دي آلدهيد و ظرفيت آنتي اكسيداني كل خون، به طور مشابهي با ساير زمان ها تكرار شد. به طور كلي روغن تيمار2 در مقايسه با تيمار1، به دليل تغيير در تركيب اسيد هاي چرب و وجود مشتقات پراكسيداسيون، باعث افزايش عوارض استرس اكسيداتيو و كاهش ظرفيت آنتي اكسيداني پلاسما گرديد، در حالي كه هسته انار فراسنجه هاي مذكور را بهبود بخشيد.