درهم تنيدگي دولت - كارآفرينان پيشگام و تحول فناورانه: موردكاوي رشد سريع فناوري زيست دارو در ايران

بر اساس ديدگاه نظريه پردازان ممتاز حوزه توسعه صنعتي كشورهاي درحال توسعه، سياست گذاري صنعتي مي بايست در بستر يك «همكاري شبكه اي استراتژيك» يا نوعي «درهم تنيدگي» ميان دولت و كارآفرينان پيشگام صورت پذيرد. در اين مقاله ما به دنبال كشف سازوكارهايي هستيم كه از طريق آنها اين «درهم تنيدگي» در رشد سريع فناوري زيست دارو در ايران تحقق يافته و موجب شده تا نيازهاي سياستي بخش خصوصي به سرعت به بخش دولتي سياست گذار منتقل شود. اين مقاله از نوع كيفي است. داده هاي پژوهش بر اساس مصاحبه هدفمند با 39 نفر از افراد تاثيرگذار در صنعت زيست دارو گردآوري كه سپس از طريق تحليل تم و كدگذاري يافته هاي تحقيق، سه مكانيزم اصلي درهم تنيدگي شناسايي شد. يافته هاي كليدي اين پژوهش نشان مي دهد كه از ميان مكانيزم هاي شناسايي شده، احراز متوالي جايگاه هاي مختلف مديريتي در هر دو بخش دولت و صنعت توسط اساتيد و پژوهشگران دانشگاهي، مهم ترين مكانيزم درهم تنيدگي و انتقال نيازهاي سياستي بخش خصوصي به بخش دولتي بوده است. اين سازوكار كه اصطلاحاً آن را «گردش نهادي» مي ناميم باعث شده تا اطلاعات و دانش موجود در هر دو بخش دولتي و صنعتي (خصوصي) بسيار سريع ميان دو بخش جابجا شده و اين دو بخش در يك فرآيند يادگيري توام قرار گيرند.