مديريت بهينه مكاني با استفاده از توابع عضويت و همپوشاني فازي و مدل AHP در محيط GIS براي انتخاب پهنه هاي مناسب احداث مراكز بهداشتي - درماني و بيمارستاني جديد در شهر بندرعباس

مقدمه و هدف پژوهش: در اغلب شهرها عدم تخصيص متناسب فضا و جايابي بهينه عناصر خدماتي شهر، به ويژه مراكز درماني (بيمارستان) و تعداد عوامل مؤثر در مكان‌يابي اين مراكز، افزايش روزافزون مشكلات شهري و شهروندان را به دنبال دارد. لذا اين امر لزوم استفاده از روش‌هاي مؤثر و سامانه‌هاي رايانه‌اي در مكان‌يابي بهينه اين مراكز را بيش ‌از پيش آشكار ساخته است. هدف عمده اين پژوهش، مديريت بهينه مكاني شهري با استفاده از فنون فازي و مقايسه زوجي در GIS براي مكان‌يابي بهينه درمانگاه يا بيمارستان‌هاي جديد در شهر بندرعباس بوده است. روش پژوهش: با بهره‌گيري از امكانات GIS و تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از مدل فازي براي مكان‌يابي بهينه فضاهاي شهري به منظور احداث بيمارستان در اين شهر اقدام شد. با استفاده از ابزار تجزيه‌وتحليل فضايي، نقشه فاصله عوامل مكاني تهيه گرديد. در گام بعدي عمليات عضويت فازي small, Largeبر عوامل انجام شد. براي وزن دهي به معيارهاي فازي شده، به روش AHP عمل شد. تعداد 30 پرسشنامه با نظرات كارشناسان شهرسازي تكميل و وزن هر يك از لايه‌هاي اطلاعاتي محاسبه شد. در نهايت با روي‌هم گذاري لايه‌هاي مذكور به روش همپوشاني فازي گاما 0.9، به تحليل و بررسي آن پرداخته شد. يافته‌ها: در نقشه حاصل مكان‌هاي بهينه جهت احداث بيمارستان‌هاي جديد مشخص گرديد. با تحليل تصميم و در نظر گرفتن جنبه‌هاي غير مكاني در مسائل نيمه ساختارمند از بين مكان‌هاي پيشنهادي 5 مكان انتخاب و معرفي شد. نتيجه گيري: مشخص شد كه زمين‌هاي مناسب براي احداث بيمارستان، تناسب زيادي با كاربري اراضي دارند. اين زمين‌ها در نقاط با تراكم بالاي جمعيت و نزديك به مراكز مسكوني، فضاهاي سبز و خيابان‏هاي اصلي و همچنين دور از مراكز درماني موجود واقع‌اند كه اين فنون فازي چندمعياره ابزار قدرتمندي براي مديريت شهري است.