نقش خود نظم دهي و مولفه هاي آن بر توانايي آينده پزوهي و ماندگاري تحصيلي سواد آموزان بزرگسال مقطع متوسطه اروميه

پژوهش حاضر در پي بررسي نقش خود نظم دهي و مؤلفه هاي آن بر توانايي آينده پژوهي و ماندگاري تحصيلي سوادآموزان بزرگسال مقطع متوسطه اروميه است. اين پژوهش، توصيفي - همبستگي، به لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ جمع آوري داده ها، ميداني است. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان بزرگسال شاغل به تحصيل در مدارس بزرگسال شهر اروميه در سال تحصيلي 95-1394 بودند (5102 نفر). حجم نمونه با جدول كرجسي و مورگان 357 نفر و به روش تصادفي طبقه اي بر حسب جنسيت انتخاب شدند. بمنظور جمع آوري اطلاعات؛ پرسشنامه هاي؛ خو دنظم دهي و مؤلفه هاي آن (اونيل و هانگ، 2001)، آينده پژوهي (پارسا، كشاورزي و دهقاني، 1390) و ماندگاري تحصيلي (تلو، 2008) استفاده شدند. نتايج نشان داد كه بين خودنظم دهي و مؤلفه هاي آن با توانايي آينده پژوهي و ماندگاري تحصيلي ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. خود نظم دهي 41/7 درصد روي توانايي آينده پژوهي و 25/3 درصد روي ماندگاري تحصيلي در سوادآموزان بزرگسال مقطع متوسطه اروميه نقش دارد. بين توانايي آينده پژوهي، ماندگاري تحصيلي و خود نظم دهي (برنامه ريزي، خودارزيابي و تلاش) به لحاظ جنسيت بين متعلمان بزرگسالان تفاوت وجود دارد و پسران از دختران ميانگين بالاتري داشتند، ولي مؤلفه خود كارآمدي به لحاظ جنسيت بين متعلمان بزرگسالان مقطع متوسطه شهر اروميه هيچ تفاوتي نداشت. با توجه به نتايج حاصله، مي توان از خودنظم دهي و مؤلفه هاي آن در راستاي تقويت و توسعه توانايي آينده پژوهي و بالا بردن ميزان ماندگاري متعلمان بزرگسال در عرصه تحصيلي استفاده كرد.