پيش بيني تمايز يافتگي و سبك دلبستگي دانش آموزان دبيرستاني بر اساس انعطاف پذيري خانواده، تمايزيافتگي و سبك دلبستگي والدين

اين پژوهش با هدف تعيين نقش پيش بيني كننده انعطاف­پذيري خانواده، تمايزيافتگي و سبك دلبستگي والدين در پيش بيني تمايزيافتگي و سبك دلبستگي فرزندان نوجوان انجام گرفته است. جامعه آماري آن دانش آموزان دختر و پسر سالهاي اول، دوم و سوم متوسطه شهر تهران بود كه از ميان آنها 283 دانش آموز به شيوه نمونه گيري خوشه اي_ تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند و به همراه پدران ومادران خود در اين پژوهش شركت­كردند ابزارهاي به كار رفته در اين پژوهش شامل پر‌‌سشنامه­هاي انعطاف­ پذيري خانواده (شاكري،1382)، فرم كوتاه پرسشنامه تمايزيافتگي(دريك،2011) و مقياس دلبستگي بزرگسالان (گريفينوبارتولوميو،1994)بود. داده­ها با استفاده از روشهاي آماري ماتريس همبستگي و رگرسيون گام به گام با نرم افزار SPSS 22 مورد تحليل قرارگرفته اند. نتايج نشان مي­دهد انعطاف پذيري خانواده، سبك دلبستگي كناره گير و مؤلفه واكنش هيجاني ما در درجهت مثبت و سبك دلبستگي پريشان پدر درجهت منفي توان پيش بيني 34 درصد از تغييرات تمايز يافتگي فرزندان را دارند. همچنين گسلش عاطفي ما در، انعطاف پذيري خانواده، گسلش عاطفي پدر در جهت مثبت وسبك پريشان پدر درجهت منفي توان پيش بيني15 درصد از تغييرات دلبستگي ايمن فرزندان را دارند. انعطاف­پذيري خانواده مهم­ ترين پيش­بين سبكهاي ناايمن فرزندان است. براين اساس انعطاف­ پذيري خانواده و ويژگيهاي فردي هر دو والد و كيفيت تعاملات در زندگي خانوادگي از مهم­ترين تعيين كننده هاي تمايزيافتگي و دلبستگي ايمن در فرزندان هستند.