انتخاب استراتژي بهينه معيشت پايدار در مواجهه با خشكسالي با استفاده از مدل تركيبي TOPSIS-SWOT (مطالعه موردي: مناطق روستائي بخش مركزي شهرستان هشترود)

بين بسياري از نويسندگان و سازمانهاي عمده توسعه بين المللي اين توافق وجود دارد كه براي توسعه جوامع محلي رهيافت هاي گذشته و حال موفقيتي در ضرورت كاهش فقر نداشته اند و تغيير در رويكرد ضروري است. از جمله تلاش ها جهت عملي نمودن پايداري، تمركز بر روي معيشت است. و آن، اين مزيت مشخص را دارد كه با آن مردم مي توانند مطرح شوند. تفكر و تمركز برروي معيشت به عنوان وسيله درك كيفيت زندگي و رفاه، از رهيافت هاي جديد انتخاب استراتژي بهينه توسعه در جوامع در حال توسعه مي باشد بگونه اي كه منابعي را فراهم مي آورد كه با آن مردم مي توانند زندگي خويش را ارتقاء داده و از آن لذت ببرند. هدف اصلي اين پژوهش تحليل راهبردي بكارگيري رهيافت معيشت پايدار در مواجهه با يك دوره ده ساله خشكسالي حاكم بر مناطق روستائي است. بنابراين اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از حيث ماهيت، از نوع توصيفي- تحليلي است كه به بررسي دارائي هاي پنج گانه در دسترس ساكنين مناطق روستائي بخش مركزي شهرستان هشترود بمنظور انتخاب استراتژي مناسب رهيافت معيشت پايدار مي پردازد. روش تحقيق مبتني بر روش اسنادي و پرسشگري بوده و ابزار تحليل دلفي جهت انتخاب گويه ها و تكنيك SWOT جهت انتخاب استراتژي مناسب مي باشد. بدين منظور 13 نقطه قوت، 16 نقطه ضعف، 15 تهديد و 14 فرصت بررسي و 18 استراتژي ارائه شده است. جهت رتبه بندي نقاط قوت، ضعف، تهديد و فرصت هاي ارزيابي شده از ديدگاه صاحب نظران و نيز از تكنيك TOPSIS استفاده گرديد. براساس يافته ها استراتژي تهاجمي (SO)، بهترين استراتژي جهت دستيابي به معيشت پايدار روستاهاي مورد مطالعه تشخيص داده شد. همچنين براساس يافته هاي تكنيك تاپسيس در رتبه نخست فرصت ها و در رتبه بعدي نقاط قوت بيشترين تاثير را در پايداري معيشت ساكنين دارا مي باشند بنابراين جهت دستيابي به معيشت پايدار بايستي استراتژي هاي تهاجمي در اولويت قرار گيرند.