تاويل سهروردي از حقيقت حب در قرآن

Suhrawardiʹʹs Esoteric Commentary on Reality of Affection in the Quran

هدف از اين نوشتار، اثبات وجود شواهد قرآني بر آراي سهروردي، در باب «حب» و «عشق» است. بدين منظور پس از تبيين حقيقت حب از منظر سهروردي و با اشاره به آيات قرآني مربوط به حب و عشق مي كوشيم اين ديدگاه را با آيات قرآن تطبيق دهيم و نيز تاويل و تفسير آيات مذكور را بيان كنيم. سهروردي خود قايل به نوعي تاويل است كه در آن فهم معناي حقيقي متن، بستگي به سطح فهم و ادراك خواننده دارد. در اين نوشتار ديدگاه سهروردي بر اساس جايگاه وجودشناسي، معرفت شناسي و جهان شناسي حب بررسي شده است. از لحاظ وجودشناسي و طبق نظر سهروردي، حب حقيقتي مستقل است و منشا ازلي دارد كه مجانست در آن شرط نيست. در معرفت شناسي اشراقي، معرفت، پايه و اساس محبت دانسته شده و در جهان شناسي او، نظام جهان و نيز سعادت و شقاوت نفس بر اساس محبت تفسير مي شود. رسيدن به كمال انسانيت صرفاً به واسطه عشق امكان پذير خواهد بود.

The goal of this paper is to prove that there are some Quranic witnesses for Suhrawardiʹs idea of "affection" and "love". In this respect, after explaining the reality of affection in Suhrawardiʹs point of view, we will match this Idea to Quranic verses and esoteric commentary of these verses by referring to those verses related to affection and love. Suhrawardi himself believes in a kind of esoteric commentary in which understanding of the real meaning of the text depends on the reader’s level of comprehension and understanding. In this paper, Suhrawardiʹs idea has been investigated on the basis of the place of ontology, epistemology and cosmology of affection. With respect to ontology, Suhrawardi considers affection as an independent reality that has a pre-eternal source and homogeneousness is not condition in that. In illuminative epistemology, knowledge is known as the base and foundation of love and in its cosmology, cosmos order together with felicity and wretchedness of the soul are interpreted on the basis of love. And reaching to human perfection is only possible through love.