تاثير ديوارك هاي مركزي و جداري بر كارايي اختلاط جريان در ميكروميكسر

سازوكار اختلاط طبيعي پديده كند و آهسته اي است كه بر پايه پخش مولكولي مي باشد. به همين دليل براي تسريع اين فرآيند در ميكرو كانال ها كه عدد رينولدز نيز پايين است، استفاده از ميكروميكسرها ضروري ميباشد. بنابراين در اين مطالعه، اختلاط در دوازده ميكروميكسر با ديوارك هاي موجود در مركز و جداره كانال، در طول هاي مختلف به منظور بررسي الگو و چگونگي اختلاط مورد مطالعه قرار گرفته است. در تمام ميكروميكسرهاي مورد بررسي يك جريان از قسمت فوقاني كانال و يك جريان از قسمت تحتاني كانال وارد كانال مي شوند تا در طول كانال با يكديگر مخلوط شوند. معادلات حاكم كه شامل معادلات پيوستگي، ناوير-استوكس و نفوذ- جابه جايي مي باشد به صورت عددي و به روش المان محدود حل شده اند. در كار حاضر ارتفاع قائم ديوارك هاي جداري براي سه مقدار (1,2,3h=) ميكرومتر و براي ديوارك هاي مركزي براي سه مقدار (2,4,6H=) به صورت جداگانه و تركيبي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج، اختلاط قابل توجهي (تا 40 درصد بهبود بازده اختلاط) را در ميكرو كانال همراه با ديوارك نشان مي دهد و در مقايسه جاگذاري ديوارك ها، ديوارك هاي جداري به ميزان تقريبي 5 تا 10 درصد كارآيي بهتري را نسبت به ديوارك هاي مركزي نشان دادند.