بررسي تاثير شدت و روند اختلاط، بر كارايي فرايند انعقاد و لخته سازي و ارتقاء پساب تصفيه خانه SBR فاضلاب شهر يزد

ارتقاء كيفيت پساب هاي خروجي از تصفيه خانه هاي فاضلاب به روش انعقاد و لخته سازي مي تواند روشي مناسب براي بهبود كيفيت پساب و دستيابي به استانداردهاي بالاتر براي استفاده مجدد باشد. در اين تحقيق با استفاده از ماده منعقد كننده PAC، تاثير شدت اختلاط در مرحله اختلاط تند و كند و مقايسه سرعت اختلاط ثابت با سرعت كاهشي، در مرحله لخته سازي براي بهبود كارايي فرايند انعقاد و لخته سازي در تصفيه پيشرفته پساب خروجي از تصفيه خانه SBR يزد مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور، از دستگاه جارتست به عنوان يك سيستم پايلوت منقطع استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد از ميان سه سرعت همزن براي اختلاط تند (rpm200 و 150 و 100)، راندمان حذف كدورت،BOD ، COD و TSS در سرعت اختلاط تند rpm150 بيشتر از ساير سرعت ها بود. مقايسه سرعت هاي ثابت همزن در مرحله اختلاط دور كند rpm 40، 30 و 20 با سرعت اختلاط كاهشي دور كند (rpm 10 تا rpm40) نشان داد راندمان حذف كدورت، BOD، COD و TSS در حالت سرعت اختلاط كاهشي بالاتر از هر سه حالت سرعت ثابت دور كند است. كمترين حجم لجن توليدي در ميان حالت هاي سرعت ثابت اختلاط كند، مقدار 34 ميلي ليتر بر ليتر و مربوط به سرعت اختلاط rpm 30 بود. مادامي كه از لخته سازي كاهشي استفاده شد، وضعيت توليد لجن بهبود يافته و ميزان اين پارامتر به اعداد 26 ميلي ليتر بر ليتر تغيير يافت.