اهمّيّت بكارگيري دانش تجربي در آموزش معماري (نمونه موردي: روند برنامه درس تمرين‌هاي معماري 1 در دانشگاه فني و حرفه‌اي قم)

دانش تجربي برآمده از مشاهدات علمي ـ بويژه در مورد رفتار و ويژگي‌هاي رواني ـ اجتماعي كاربران ـ هنوز به يك بخش متداول از آموزش معماري تبديل نشده است. اين نوشتار، دو عامل مهم نظري را در اين زمينه مورد بررسي قرار داده است: نخست موضوع خلّاقيّت و اين تصوّر عام كه توسعه معيارها و اطّلاعات تفصيلي در مورد «صورت مسأله» طرّاحي معماري، در برابر آزادي فكر طرّاح، ايجاد مانع مي‌كند و دوم، تمركز بيش از حدّ ادبيات طرّاحي بر محتواي ضمني تعليمات و عمل طرّاحي ؛ در مرحله بعد، در مورد يك دسته از اطّلاعات ـ موضوعات كاربر محور ـ يك پروژه آزمايشي براي نشان دادن قابليّت تصريح‌پذيري بسياري از وجوهي كه ممكن است جزئي از دانش ضمني در مورد كاربر در آتليه طرّاحي دانسته شود، معرّفي و نتايج آن به بحث گذاشته شده است. تحليل كار انجام شده در جريان نيمسال دوم آموزشي دوره فنّي و حرفه‌اي دانشگاه فني و حرفه‌اي قم (به عنوان يك پژوهش عملگرا)، موضوع اصلي ارائه شده در اين بخش است. روش آموزشي تجربي مزبور نشان داد كه توجّه به ماهيت كاركردي اطّلاعات به عنوان «آزموني» يا «ذهنيت‌دهنده» مي‌تواند كليد طرّاحي جديدي براي محتوا و روش كارگاه‌هاي آموزش طرّاحي معماري باشد.