تبيين سازه‌هاي اساسي مديريت دانش بر اساس نهج‌البلاغه

زمينه و هدف: در عصر نوين، دانش منبع اصلي توسعه سازمان‌هاست؛ مديران سازمان‌ها در دنياي پرچالش رقابتي به‌دنبال استفاده از مديريت دانش براي افزايش موفقيت خود هستند. كتاب شريف نهج‌البلاغه، در سه بخش خطبه‌ها، نامه‌ها و حكمت‌ها، در بردارندۀ آموزه‌هاي فراواني است كه مي‌تواند در بهبود مديريت دانش براي سازمان‌هاي اسلامي مفيد باشد. روش: روش تحقيق مورد استفاده در اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي است. همچنين از نظر روش، از شيوۀ آميخته اكتشافي (كيفي - كمي) استفاده شده است. در اين روش ابتدا با استفاده از روش كمي، روايات مربوط به موضوع جمع‌آوري شد. سپس سه سازۀ اصلي ساخته شد و با بررسي تحليلي و كيفي اين روايات براي اين سه سازۀ اصلي هشت بُعد شناسايي شد. بر اين اساس، با تركيب كردن دو دسته تحقيق كمي و كيفي به درك بهتري از پديده پرداخته شد. يافته‌ها: با بررسي به عمل آمده در اين پژوهش مشخص شد كه مفهوم مديريت دانش، در كتاب شريف نهج‌البلاغه تاييدكنندۀ سازه‌هاي اساسي مديريت دانش است. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش، نشان داد كه آموزه‌هاي كتاب شريف نهج‌البلاغه درخصوص مديريت دانش را مي‌توان در سه سازۀ اساسي مديريت، منابع انساني و محيط تبيين كرد. هر كدام از اينها نيز داراي ابعاد و اجزاء متعددي هستند كه با استناد به آموزه‌هاي نهج‌البلاغه قابل اثبات و به‌كارگيري هستند.