تأثير ويژگي‌هاي رهبري خدمتگزار در مديران و فرماندهان بر توانمندسازي كاركنان نيروي انتظامي

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير ويژگي‌هاي رهبري خدمتگزار در مديران و فرماندهان بر توانمندسازي كاركنان نيروي انتظامي است كه ازطريق مدل چهاربعدي «توماس ولتهوس» (احساس شايستگي، معناداربودن، خودسازماندهي و مؤثر بودن) براي توانمندسازي و ازطريق ديدگاه «پترسون» براي رهبري خدمتگزار، مورد سنجش قرار گرفت. روش: روش پژوهش توصيفي- پيمايشي با هدف كاربردي است. جامعه آماري اين پژوهش كاركنان و مديران ستاد فرماندهي نيروي انتظامي بود كه ازطريق فرمول كوكران، حجم نمونه 367 نفر و با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شد. يافته‌ها: تأثير ويژگي‌هاي رهبري خدمتگزار در مديران و فرماندهان بر توانمندسازي كاركنان نيروي انتظامي ازطريق تحليل رگرسيوني مورد بررسي قرار گرفت و نتايج حاصل به تأثير رهبري خدمتگزار بر توانمندسازي دلالت دارد. همچنين ازطريق تحليل همبستگي پيرسون، يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه بين ويژگي‌هاي رهبري خدمتگزار در مديران و فرماندهان با توانمندسازي كاركنان نيز رابطه وجود دارد. نتيجه‌گيري: كاركنان توانمند، كاركناني هستند كه تحت هدايت و رهبري رهبران خدمتگزار قرار دارند. بنابراين رهبري خدمتگزار بهترين گزينه براي پرورش كاركنان توانمند است. قدرت رهبران خدمتگزار با توانمندسازي پيروان چندبرابر مي‌شوند. نتايج پژوهش نشان داد كه همۀ متغيرهاي پژوهشي رهبري خدمتگزار، يعني خدمت‌رساني، تواضع و فروتني، قابليت اعتماد و نوع‌دوستي، عشق الهي، چشم‌انداز و قدرتمندسازي، توان پيش‌بيني معناداري براي توانمندسازي كاركنان دارند.